Αρχικά τα αντιπροσωπευτικά θεσμικά όργανα της πολιτείας, που οικειοποιούνται τη λαϊκή βούληση καθοδηγώντας την από τα πάνω με συγκεντρωτισμό και παραπληροφόρηση στις αποφάσεις που αφορούν τους πολίτες, με το άλλοθι πως οι αντιπρόσωποι έχουν ψηφιστεί μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια από τη λαϊκή βάση. Η οποία λαϊκή βάση δεν έχει δικαίωμα να συμπρωταγωνιστεί ως ενεργή κοινωνία πολιτών, ώστε να γνωρίζει και να συναποφασίζει τις εκάστοτε πολιτικές επιλογές της αντιπροσωπευτικής ολιγαρχίας που την αφορούν άμεσα.

Ένας βασικός παίκτης κατά της ανοιχτής κοινωνίας και της φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι η ελληνορθόδοξη αυτοκέφαλη εκκλησία, που αναπαράγει έναν κρατικό συντηρητικό αντιδραστικό ρόλο ελέγχου και χειραγώγησης, κατά της κοινωνικής εξέλιξης και χειραφέτησης του ποιμνίου της.

Έρχονται μετά οι πυραμιδικές οργανώσεις εξουσίας, που γνωρίζουμε ως κόμματα και ασκούν κι αυτά τη δική τους δυναστική παρουσία πάνω στην κοινωνία πολιτών σε αφασία, υπνωτίζοντας τους πολίτες με την φορμόλη των σλόγκαν και οδηγώντας τους προς την οπαδική ένταξη στις κομματικές φανατισμένες ιεραρχίες.

Ακολουθούν οι συντεχνιακές ορδές, τα μαζικά συνδικάτα οργανωμένων ομάδων, που δρουν αφθαίρετα κατά του δημοσίου συμφέροντος, στο όνομα του δήθεν πλουραλισμού και πολυφωνίας, συντελώντας στο χάος της ασυνεννοησίας.

Οι πιο επικίνδυνες επιρροές όμως προέρχονται από κλειστές ελίτ εξουσίας που έχουν μεν οικονομική βάση, αφορούν εφοπλιστικά και βιομηχανικά - εμπορικά κυκλώματα λίγων οικογενειών δηλαδή, που όμως μέσω άλλων ευρύτερων σχημάτων τους, όπως οι μασονικές και παραμασονικές, δήθεν φιλανθρωπικές οργανώσεις διάσπαρτες στη χώρα, τις οποίες εκτρέφουν και καλλιεργούν σε τοπικά θερμοκήπια κοινωνικού πειθαναγκασμού και παθητικής ενσωμάτωσης.

Όλες αυτές οι επιβουλές επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν τον πολίτη και να τον απομακρύνουν από την πολιτική. Η αποχή δεν είναι πρόβλημα για αυτές, εφόσον αποδυναμώνουν τα αντίπαλα στρατόπεδα και δυναμώνουν τη σκληροπυρηνική παρουσία τους, την οποία μάλιστα επιβάλλουν ως αντίδοτο στην άρνηση ψήφου. Οργανωμένες μειοψηφίες καθορίζουν το παιχνίδι σε ηγετικό πλαίσιο, παραμερίζοντας τις ενοχλητικές συμμετοχές της λαϊκής βάσης, καταργώντας την αυτονομία της κοινωνίας πολιτών.

Όλες αυτές οι αντιδημοκρατικές επιρροές καταργούν ντε φάκτο την αυτονόητη αυτονομία του πολίτη να συμμετέχει ενεργά στην πολιτική με έγκυρη ενημέρωση, δικαίωμα απόφασης, δέσμευσης των θεσμικών οργάνων της πολιτείας να ακολουθούν με πλήρη διαύγεια τις επιλογές της κοινωνίας πολιτών. Όλες αυτές οι οργανώσεις καταργούν την κοινωνία πολιτών και την υποβαθμίζουν σε αδέσποτους ψηφοφόρους, έτοιμους και πρόθυμους να μαντρωθούν σε οργανωμένα δίκτυα εξουσίας. Υπό την καθοδήγηση επαγγελματιών πολιτικάντηδων, που ορίζονται πάντα από τα πάνω, από τις κλειστές ομάδες συγκεντρωτικής αυταρχικής εξουσίας.

Ο μη ενημερωμένος ψηφοφόρος και ο αμέτοχος ιδιώτης, με την ιδιότητα του εγωιστή τυχάρπαστου καταναλωτή, είναι το θύμα του συγκεντρωτικού συστήματος χαλιναγώγησης. Αλλά και ο πολίτης που ευνουχίζεται αυτοβούλως, μη διεκδικώντας έναν πρωταγωνιστικό πολιτικό ρόλο, είναι συνυπεύθυνος για την κατάντια του και τη δύσμοιρη κατάσταση της κοινωνίας του, που τελικά βιώνει ο ίδιος ο ταλαίπωρος και ανεύθυνος στο πετσί του.

Υπάρχουν όμως και οι αστάθμητοι παράγοντες που τρελαίνουν και διαλύουν το σύστημα αυτό, εφόσον ο συγκεντρωτισμός των εξουσιών πάει μαζί, ταιριάζει και λειτουργεί απόλυτα με τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό και επιφέρουν αναπόφευκτα ακραιότητες συμπεριφορών, παρακμή παντού, βίαιη αντιπολιτική στάση κατά των θεσμών, παράλυση των πολιτειακών μηχανισμών συγκρότησης της κοινωνίας, ρήξη των κοινωνικών δεσμών με διαφθορά, ανομία, παρανομία, εγκληματικότητα και τελική ολική πτώχευση αξιών.

Βρισκόμαστε σε μια προεκλογική περίοδο ανανέωσης της Βουλής που δεν έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά διαλόγου μεταξύ υποψηφίων βουλευτών και κοινωνίας πολιτών. Υπάρχουν μονόλογοι ηγετών που αντικρούονται μεταξύ τους σαν σε θέατρο σκιών. Δεν υπάρχουν πουθενά συναντήσεις πολιτών χρήσιμες για διαμόρφωση και σύνθεση πολιτικού λόγου. Υπάρχει μόνο η βιτρίνα των υποψηφίων επί πληρωμή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και διαδίκτυο, δηλαδή μόνο προπαγάνδα.

Το ίδιο συμβαίνει ήδη εδώ και μήνες στις επικείμενες εκλογές του Οκτωβρίου για τις δημοτικές και περιφερειακές αντιπροσωπείες. Ακούμε από παντού αντεγκλήσεις επί προσωπικού, λάσπη και συκοφαντία. Ψέματα και υποσχέσεις ανανεώνονται και πάλι, στο όνομα της επικράτησης των μπουλουκιών, κλεφτών και αρματολών υπό την ηγεσία του κοτζαμπάση άρχοντά τους, στη φάση εφόρμησης για την κατάκτηση των κρατικών κονδυλίων με ακροβολιστές τους πελάτες ψηφοφόρους.