Οι συνέπειες της εκλογής του Στέφανου Κασσελάκη ως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα φανούν σε κάνα τετράμηνο. Το πρώτο και χαρακτηριστικό δείγμα θα είναι το ποιον θα επιλέξει για κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο και ποιον εκπρόσωπο τύπου του κόμματος.
Πολλοί ισχυριζόμαστε πως η εκλογή του σφραγίζει το τέλος του μεγαλύτερου κομματιού της παραδοσιακής, ιστορικής αριστεράς (το άλλο είναι το ΚΚΕ που θα περιμένουμε πολύ μέχρι να πεθάνει, αν και αρκετοί αμφιβάλλουν ότι είναι ζωντανό!). Οι αφελείς κλαίνε γι' αυτό, ας μας πουν λοιπόν τι θετικό αυτή έδωσε στη χώρα μεταπολιτευτικά (εκτός από τον διαλλακτικό, ψύχραιμο σοσιαλδημοκρατικό λόγο του ΚΚΕεσωτ, απομακρυσμένον από την πράξη). Άλλοι λένε πως άργησε δυστυχώς να έρθει το τέλος της και έπρεπε να έρθει πριν το 2015 ώστε να γλυτώσει η χώρα από αρκετά δεινά και περιπέτειες (είναι η άποψή μου)... Άλλοι πως η παραδοσιακή ριζοσπαστική αριστερά με τον Κασσελάκη πρόεδρο θα γίνει ροντέο, τσίρκο.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον και να κάνουμε μια απολύτως ασφαλή πρόβλεψη. Νομίζω πως οι καιροσκόποι της αριστερής τάσης θα παραμείνουν ως τάση στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχουν από καιρό βολευτεί σ’ αυτόν, και ας τους έφαγε το κόμμα σε ένα μήνα ένας άγνωστος, ομογενής, γκέι επιχειρηματίας εξ Αμερικής. Πιστεύω πως ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη δεν θα διασπαστεί, απλά μπορεί να αδρανοποιηθούν, να αποκοπούν ή να αποχωρήσουν μερικά «καθαρά» αριστερά, παραδοσιακά στελέχη και αυτό θα είναι θετικό (κάτι που ο Τσίπρας ευχόταν, δικαίως, διακαώς). Οι περισσότεροι της αριστερής τάσης θα σκύψουν το κεφάλι και θα αποτελέσουν πάλι την γκρινιάρικη εσωκομματική αντιπολίτευση, όπως παλιότερα.
Να σημειώσουμε επίσης πως τα περισσότερα πασοκογενή, μέλη και στελέχη έχουν υποστηρίξει, ως προερχόμενα από έναν αστικοδημοκρατικό σοσιαλιστικό χώρο, τον μη νεοκομμουνιστή Κασσελάκη (εκδικήθηκαν έτσι το ότι αρκετοί παραδοσιακοί αριστεροί γραφειοκράτες του κόμματος,όπως ο Τζανακόπουλος, τούς φόρτωσαν την ευθύνη της ήττας).
Όσο για τις σαχλαμάρες που διαβάζω πως πρωτοστάτησαν στη μάχη εναντίον του τα στελέχη της ανανεωτικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, να τονίσω πως τέτοια δεν υπάρχουν πλην λιγοστών μεμονωμένων ατόμων (και θα ήταν σωστότερο να μην ονοματίζουν έτσι τους «βηταπανελλαδικάριους» και «μπανιαδικούς» που αμφισβητούσαν κι υπονόμευαν το ανανεωτικό, ευρωαριστερό ΚΚΕεσωτερικού όσο υπήρχε). Κατά τα άλλα, ας μη νοιαζόμαστε για όσους κλαψουρίζουν για την ιδεολογική αποσάθρωση του ΣΥΡΙΖΑ (την οποία ευχόμασταν εδώ και καιρό) με την εκλογή του αριστερού golden boy, γιατί μόνοι τους έφτιαξαν αυτό τον εχθροπαθή, φανατισμένο, λαϊκιστικό, τυχοδιωκτικό, μισαλλόδοξο, αλλοπρόσαλλο, ανερμάτιστο και τοξικό πολτό...
Άλλωστε δεν είναι καν σίγουρο πως ο Στ.Κασσελάκης, που κηρύσσει μια «πατριωτική σύγχρονη αριστερά», θα χαντακώσει τη φλου και light, σήμερα, αριστερά. Θα χαλάσει την ιδεολογία της που είναι μια παραπεταμένη, παλιωμένη κουρελού; Ο Κασσελάκης δεν έχει πρόγραμμα & θέσεις(1), είναι μεταμοντέρνο, λαμπερό προϊόν της εποχής των media και του life style, έκανε πετυχημένα και εξωστρεφώς μια καλή μιντιακή καμπάνια(2) και χρησιμοποίησε ευφυώς τα social media, μα αποδέχεται το επιχειρείν & την αγορά, που η αριστερά καταπολεμά συστηματικά αδιαφορώντας για την ανάπτυξη. Οι σεχταριστές, δογματικοί, στεγνοί, συριζαίοι γραφειοκράτες έπιασαν αναπόφευκτα πάτο και ήρθε η ώρα που το κοινωνικό σώμα τους ξερνάει… Αυτό είναι θετικό. Και αν ο Στ.Κασσελάκης, μεσ’ την άγνοια και σύγχυσή του, προσφέρει και κάτι φρέσκο στο πολιτικό σύστημα, αυτό θα είναι καλό. Δεν αποκλείεται το πείραμα Κασσελάκη για ένα αρκετό διάστημα να πετύχει (όπως αρχικά και το πείραμα Τσίπρας, ανεξάρτήτως του ότι κατέληξε στα μαύρα χάλια). Και δεν αποκλείω ο Κασσελάκης να θελήσει να αυτονομηθεί από Τσίπρα-Πολάκη-Παππά. Απομένει να μάθουμε αν θα ποδηγετηθεί από τους Παππά-Τσίπρα ή Πολάκη και εάν θα ακολουθήσει το ύφος και στυλ τους, ή αν θα ακολουθήσει έναν δικό του δρόμο, που ενδεχομένως θα αμβλύνει, θα ελαφρύνει και θα εκμοντερνίσει τον σκληρό και φανατισμένο, πολύ επιθετικό κι οξύ λόγο του ΣΥΡΙΖΑ. Το να επιλέξει την οξεία, φωναχτή κι οργίλη, αντιπολιτευτική επιθετικότητα αποτελεί δυστυχώς ένα πολύ πιθανό σενάριο, ίσως να ταιριάζει και με το «αντισυστημικό», αντισυμβατικό μέρος της προσωπικότητάς του.
Το παλαιό, γραφειοκρατικό, εχθροπαθές, φανατισμένο, αντιπαραγωγικό, μισαλλόδοξο σύστημα της ριζοσπαστικής και της μαρξογενούς αριστεράς έχει χρεοκοπήσει. Ο Κασσελάκης είναι cool, trendy, ένας επικοινωνιακός σόουμαν και έχει life style, έρχεται από το πουθενά χωρίς προγραμματικές θέσεις, μα και ο Τσίπρας τι ήταν; Ένας γόνος εύπορου επιχειρηματία, κνίτης, που κήρυττε την επανάσταση κατά της παγκοσμιοποίησης, απλά δεν ήταν γκέι κι ομογενής και δεν σπούδασε επιμελώς. Το δικό του ριζοσπαστικό νεοκομμουνιστικό μοντέλο ευτυχώς ξόφλησε. Και κατά συνέπεια ξεφύτρωσε και έγινε αρεστό και προτιμότερο το μοντέλο του χρυσού αγοριού· που υποστηρίζει,μαζί με τον Παππά, τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε μια αριστερή, προοδευτική, δημοκρατική παράταξη· που είναι υπέρ της επιχειρηματικότητας, της αγοράς, των καλών σπουδών, της τεχνοκρατικής οικονομικής προσέγγισης, της εξωστρέφειας. Ένα είδος, ενδεχομένως, μοντέρνου και «προοδευτικού» κοινωνικού φιλελευθερισμού· που θα μπορούσε να εκμοντερνίσει και να λειάνει κάπως τη ριζοσπαστική αριστερά, ή να τη διαλύσει, ή να την μετατρέψει σε έναν χαλαρότατο κι απροσδιόριστο, μεταμοντέρνο χυλό. Και τα τρία είναι θετικά για την κοινωνία, γιατί μας αφορά και μας ενδιαφέρει η περαιτέρω έκπτωση της ριζοσπαστικής & μαρξιστικής αριστεράς στην Ελλάδα, θα είναι κάτι θετικό για τη χώρα, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια πολιτικά φιλελεύθερη, μεταρρυθμιστική ευρωσοσιαλδημοκρατική λογική (που δυστυχώς δεν υπηρετείται από την ξερή, παλαιοκομματική ηγεσία του Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ, που μοιάζει, ως ένα βαθμό, να παίζει κασέτες με πράσινα συνθήματα της δεκαετίας του ’80).
Δεν συμφωνώ πως ο καταποντισμός και η αλλοίωση του ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας του Κασσελάκη, θα συμπαρασύρει όλο το πολιτικό σύστημα προς τα κάτω και σε μια παρόμοια σήψη, σε ποια ευρωπαϊκή χώρα έγινε αυτό; Σχεδόν παντού στην Ευρώπη. η αριστερά είναι καταποντισμένη και δεν έπαθαν εκεί τίποτε γι’ αυτό, αντιθέτως εκεί που έχει δύναμη, σε Ελλάδα & Γαλλία, δημιουργούνται πολύ μεγάλα προβλήματα... Ούτε στέκει ο συλλογισμός πως επειδή η αριστερά θα νοθευτεί και θα τους διαψεύσει, οι δυσαρεστημένοι, μη προνομιούχοι θα στραφούν στην ακροδεξιά, γιατί αν τους προταθεί μια ρεαλιστική κι εποικοδομητική σοσιαλδημοκρατική πολιτική – που σήμερα επαναλαμβάνω δεν προσφέρει ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ – είναι πιθανό να την ακούσουν…
Στη ΝΔ ορισμένοι άρχισαν δικαίως να ανησυχούν για τον Κασσελάκη. Το ίδιο στο ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς ο Ανδρουλάκης είναι υπερβολικά παραδοσιακός πασοκτζής, με στυλ παλιού πρασινοφρουρού, με πεπαλαιωμένη ρητορική και ύφος, εμμονικός με το θέμα των παρακολουθήσεων. Δύσκολα, πλέον, θα γίνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όσα υποστήριζαν προηγουμένως πολλοί, μεταξύ αυτών κι εγώ, πως το ΠΑΣΟΚ θα γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, με την ανάδειξη του Κασσελάκη σε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αντικειμενικά γίνονται πιο δύσκολα. Άρα ας μην υποτιμούμε, πρώιμα, το φαινόμενο Κασσελάκη, γιατί κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι ακριβώς θα προκύψει από αυτό. Ας περιμένουμε ένα εξάμηνο, να γίνει το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και τα λοιπά… Μπορεί, άλλωστε, έτσι να διασκεδάσουμε!
………………………..
(1). Δεν αποκλείεται όμως στην πορεία προς το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, να αποκτήσει· για να μην πω πως είναι υποχρεωμένος, με τη βοήθεια των συνεργατών και συμμάχων του (βλέπε Παππά) να αποκτήσει θέσεις και πρόγραμμα για να σταθεί στο Συνέδριο και να μην υποστεί εκεί ιδεολογική ήττα από την αριστερή τάση του κόμματος, που προηγουμένως κατανίκησε άνετα στις εκλογές για την ψήφιση προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
(2). Προώθησε στοχευμένα και εύστοχα το image άφθαρτου πολιτικά, αυτοδημιούργητου, πετυχημένου, νέου ανθρώπου, που δεν έχει φθαρεί, στεγνώσει και σαπίσει μέσα στις σκοτεινές κομματικές και κυβερνητικές διαδικασίες και ίντριγκες.