Η λίστα στις ευρωεκλογές ταίριαζε με τον αρχηγοκεντρισμό των κομμάτων της Μεταπολίτευσης, η σταυροδοσία υποδέχεται τη συνεχιζόμενη υπανάπτυξή τους αλλά και τη μετάλλαξή τους με διασπάσεις και εσωκομματικά ρήγματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ταλαιπωρούνταν να στελεχώσει τις εκλόγιμες θέσεις, δυσαρεστώντας εκπροσώπους μικρότερων συνιστωσών, το ΠΑΣΟΚ με χαλαρή συσπείρωση γύρω από τον αρχηγό του αγχωνόταν για τη συνύπαρξη με τους «58», ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ σχεδόν εξαφανισμένος, η ΔΗΜΑΡ με μια μειοψηφία με το ένα πόδι έξω, η Χρυσή Αυγή διαιρεμένη σε «προεδρικούς» και «κασιδιαρικούς».
Η αμφισβήτηση των επιλογών του αρχηγού θα ταλάνιζε όμως και τη ΝΔ: ιδίως εν όψει του φόβου να μείνουν εκτός? νυμφώνος στις επόμενες εθνικές εκλογές, πολλοί θα μάλωναν για μία εκλόγιμη θέση. Βασιζόμενοι στην επίφαση δημοκρατικότητας της σταυροδοσίας οι αρχηγοί μπορούν τώρα να «νίψουν τα χείρας τους» για όποιον αποτύχει και ταυτόχρονα να δώσουν σε όλους μια θέση, 42 «καλοί» χωράνε πια στο ευρωψηφοδέλτιο.
Ως (θετική) παρενέργεια το νέο σύστημα ευνοεί τη συνύπαρξη κομμάτων: καθώς πλέον κανείς δεν προκαταλαμβάνει την κορυφή του ψηφοδελτίου, πολλοί και διαφορετικοί μπορούν να συστεγαστούν χωρίς να «στιγματίζονται». Αυτό, στην παρούσα φάση, ευνοεί την επωαζόμενη Κεντροαριστερά. Κόμματα και κινήσεις στη συσκευασία μιας «δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης», με πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας από ό,τι αν κατέβαινε το καθένα μόνο του. Τόσο το μεταρρυθμιστικό ρεύμα των «58», που θα απογοητευόταν αν έβλεπε «κλασικούς» πράσινους υποψηφίους στην πρώτη τριάδα, όσο και ο σκληρός πυρήνας του πάλαι ποτέ κραταιού κόμματος, που θα φοβόταν τη διάλυση με επικεφαλής έναν «58άρη», δεν χρεώνονται πλέον όλους τους υποψήφιους.
Μπορούν, λοιπόν, να πάρουν βαθιά ανάσα και να ανασηκώσουν τα μανίκια τους για δουλειά και προώθηση των εκλεκτών τους. Αρκεί μία χαλαρή συνεργασία. Η ΔΗΜΑΡ έχει ακόμη χρόνο να το ξανασκεφτεί, ιδίως αν απαλειφθεί ο ήλιος από την προμετωπίδα, όπως και η Δράση και άλλες φιλελεύθερες ή οικολογικές μεταρρυθμιστικές και φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, εφόσον τους δοθεί η δυνατότητα τυχόν εκπρόσωπός τους να επιλέξει ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο.