Ωραίο το προσκλητήριο, λάθος ο φάκελος. Η πεταλούδα είναι ακόμα εγκλωβισμένη στο σώμα της κάμπιας. Θα βγει; Σαν να τυλίγεις ένα διαμάντι σε μια χαρτοπετσέτα. Ποιος θα το ανοίξει; Ενώ θα ανοίξεις ένα ιλλουστρασιόν κουτί, το οποίο μπορεί να έχει μέσα μια χαρτοπετσέτα.
Οι «58» αδικούν την προσπάθειά τους, η οποία θέλουμε και ελπίζουμε να είναι καλών προθέσεων. Αλλά πρέπει όχι μονό να είναι αλλά και να φαίνεται. Η εμμονή στην μαρκίζα να γράφει «κεντροαριστερά»- κάτι σαν τοτέμ της «προοδευτικής φυλής» – στην ουσία περιορίζει την εμβέλεια του μηνύματος της πρόσκλησης. Και δυστυχώς οι αποδέκτες λιγοστεύουν ακόμη περισσότερο όταν οι συντονιστές της πρωτοβουλίας παγιδεύονται στην γνωστή αλλά βαρετή πλέον εμφύλια αντιπαράθεση στους κόλπους της λεγόμενης προοδευτικής εκσυγχρονιστικής αριστεράς. Παρεμπιπτόντως ποιος είναι ποιο αριστερός; Κάποιοι γνωστοί, επώνυμοι αριστεροί, στελέχη μάλιστα της ΔΗΜΑΡ, που για ψηφοθηρικούς- πελατειακούς και όχι βεβαίως για επιστημονικούς λόγους έριξαν στην πυρά τη Ρεπούση για το ζήτημα των αρχαίων ή κάποιοι φιλελεύθεροι που την υπερασπίστηκαν;
Πραγματικά οι «58», οι τελοσπάντων οι συντονιστές της πρωτοβουλίας, αδικούν με το περιτύλιγμα την προσπάθειά τους. Διαβάζοντας το κείμενο και ξεπερνώντας το παλαιοκομματικό μπλα-μπλα και κάποιες αναφορές σοσιαλσυνδικαλιστικού χαρακτήρα- όπως για την καθιέρωση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος- δεν μπορεί παρά να μην υπογραμμίσεις ορισμένα σημεία και να ρίξεις εκεί το βάρος:
-Η κρίση μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα εθνική αυτογνωσία και σε μια νέα πατριωτική υπερηφάνεια. Χωρίς την κομπλεξική εθνικιστική αλαζονεία γι’ αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε ενώ δεν είμαστε. Χωρίς ντροπή γι αυτό που είμαστε..
-Να ενισχυθούν οι φιλελεύθερες εκσυγχρονιστικές φωνές στη ΝΔ και οι δημοκρατικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Σύγκλιση και συνεργασία όλων εκείνων των συλλογικών μορφών και των πολιτών που δεν αναγνωρίζονται ούτε στη δεξιά ούτε στη νεοκομμουνιστική-εθνολαϊκιστική αριστερά.
-Η αλλαγή του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου απαιτεί τη μέγιστη διανοητική και συναισθηματική προσπάθεια σε συνδυασμό με την τεχνοκρατική και διοικητική γνώση…… Ο δημόσιος υπάλληλος που θέλει να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια της εργασίας του μέσα από τη ριζική μεταρρύθμιση του κράτους
-Θα σταθούμε ικανοί να αλλάξουμε ριζικά το κράτος και το παραγωγικό μοντέλο ώστε η Ελλάδα να πετύχει μια δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη που θα δώσει πολλές και καλές θέσεις εργασίας; Που θα δώσει ευκαιρίες για όλους χωρίς μεσάζοντες, παρέες και τον ραγιαδισμό του ρουσφετιού;
Αλλά, δεν αρκεί μόνο το περιεχόμενο, όσο καλό και ένα είναι. Πρέπει να το πουλήσεις. Και η Τογιότα είναι αξιόπιιστη αλλά κατάλαβε ότι για να έχει τύχη στις ευρωπαϊκές αγορές, έπρεπε να ασχοληθεί και με το «ντιζάιν». Μήπως, για να επανέλθουμε στην πολιτική, αυτό δεν έκαναν οι επιτελείς του σοβαρού και αξιόπιστου Σημίτη, προετοιμάζοντας την ανάδειξή ρου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. «Ανοιξε το σκοτεινό γραφείο με τα κλειστά παράθυρα στην Ακαδημίας και μπήκε φως» ανέφερε ένας συνδαιτυμόνας του.
Οι «58» πρέπει να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν επειδή πραγματικά είναι καλή. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να αλλάξουν το περιτύλιγμα και την ταμπέλα και μάλλον να βρουν άλλους πωλητές. Ο Αλαβάνος κάποτε τόλμησε και βρήκε τον Τσίπρα, και η αλήθεια είναι ότι μπορεί και πουλάει τα φύκια βάζοντας μεταξωτή κορδέλα στο φάκελο. Οι «58» κάνουν το αντίθετο, κλείνουν τη μεταξωτή κορδέλα μέσα στο φάκελο και τον τυλίγουν με φύκια.