1.Το μονοπώλιο της βίας Ο  Ξηρός Χριστόδουλος , ο Κουφοντίνας  αλλά  και  άλλοι, δεν είναι , δυστυχώς , μια μεμονωμένη περίπτωση.  Εκπροσωπούν αντιλήψεις και πρακτικές που επικροτούνται από μέρος κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων , ακόμα και από όσους αποδοκιμάζουν τα μέσα της τρομοκρατίας. Υιοθετούν, όπως και πολλοί  άλλοι στην Ελλάδα τη διαρκή διεκδίκηση, τη διαμαρτυρία που δικαιούται να προσφεύγει και στη βία. Αμφισβητούν δηλ. το κρατικό μονοπώλιο της βίας. Με αυτή τη στάση ανήκουν σε μία παράδοση που διατρέχει την Ελλάδα από την ίδρυση του ατελούς κολοβού ελληνικού κράτους. Κανένα σύγχρονο ολοκληρωμένο, δημοκρατικό κράτος βέβαια δε μπορεί να ανεχθεί από καμία ομάδα ,οποιασδήποτε προέλευσης και ιδεολογίας ,ότι θα ασκεί βία κατά άλλων πολιτών .

.

2.Διχαστική αντίληψη για τον κόσμο ως νομιμοποίηση της προσφυγής στη βία .Αυτοί όπως  και πολλοί άλλοι διακατέχονται από μιά διχαστική ,πολεμική ,βίαιη αντίληψη του κόσμου.   Ο κόσμος είναι διχασμένος  ,σε δυο στρατόπεδα ,που βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο .Οι καλοί, οι αδικημένοι  είμαστε εμείς .Ολοι οι άλλοι είναι οι κακοί. Η κατάκτηση ευκαιριών ζωής και δικαιωμάτων  ή της εξουσίας περνάει μόνο από τη διαρκή διεκδίκηση δικαιωμάτων από τους κακούς ( καπιταλιστές, τράπεζες , εξουσιαστές, ξένοι ιμπεριαλιστές και το κράτος, το σύστημα που είναι απλώς το όργανο τους).Μόνο όταν εξαφανιστούν ,και πρέπει να εξαφανιστούν οι κακοί  ,εξ ορισμού, μπορεί  να υπάρξει δικαιοσύνη και ευκαιρίες αξιοπρεπούς και ελεύθερης ζωής  για όλους. Ενας κόσμος πιο δίκαιος και επομένως πιο ειρηνικός είναι το όραμα , αλλά τι ειρωνεία ,η δημιουργία του προϋποθέτει αγγέλους τιμωρούς ,σιδερόφρακτες ψυχές, εξασκημένες σε καταστροφικά όπλα, που διορίζονται μόνοι τους προστάτες ενός εξωραϊσμένου αναμάρτητου και ανεύθυνου λαού ( η του έθνους ή των φτωχών, η της εργατικής τάξης  κλπ.).

.

3.Το μονοπώλιο του λαού Παρά τη διαρκή επίκληση του  λαού ,δε χρειάζεται αυτός ποτέ να ερωτηθεί, διότι αυτοί, οι πεφωτισμένοι και αυτόκλητοι γνωρίζουν το δικό του καλό . Ο λαός , όπως ο Θεός ,υπάρχει  , όχι ως δέσμευση σε κάτι υπέρ-ατομικό , αλλά για αυθαίρετη ,ιδιωτική χρήση  . Τον  επικαλούμαστε ,τον χρησιμοποιούμε ως εργαλείο κατά  βούληση .Στα λόγια υποτίθεται ότι γίνονται όλα επ ΄ ονόματι του . Στην πράξη τον αγνοούμε , δηλαδή τον υποκαθιστούμε με τη δική μας βούληση που κατά τους δικούς μας ισχυρισμούς αποτελούν την πραγματική , αυθεντική έκφραση του . Συνήθως η επίκληση του λαού υποκρύπτει τον ισχυρισμό ότι όλοι οι άλλοι μειονεκτούν ηθικά και πολιτικά . Δεν έχουν το προνόμιο να  βρίσκονται σε διαρκή ,άμεση επικοινωνία μαζί του. Οι άλλοι δε γνωρίζουν, το λαό και  τα συμφέροντα του. Και φυσικά δεν τον εκφράζουν  . Ουκ έσονται άλλοι θεοί  η εκφραστές του θεού λαού πλην Εμού . Η αναγόρευση του λαού ως του μόνου θεού γίνεται μόνο για να  περιβάλλει  με φωτοστέφανο αγιότητας τους αυτόκλητους εκφραστές του .Να νομιμοποιήσει την όποια πολιτική στόχευση εν ονόματι του. Να νομιμοποιήσει το αποκλειστικό δικαίωμα   για άσκηση εξουσίας. Να από-νομιμοποιήσει όλους τους άλλους.  Ομως την αμέσως επόμενη στιγμή ,όσοι  τον επικαλούνται και δρουν εν ονόματι  του ,τον θέτουν υπό διαρκή κηδεμονία . Αναλαμβάνουν πλέον αυτοί να ορίζουν τι θέλει πραγματικά. Είτε γιατί, όπως συχνά λένε   ο πραγματικός λαός και όχι η μυθοποίηση του ,είναι κολλημένος στον καναπέ της τηλεόρασης είτε διότι είναι προσκυνημένος  είτε διότι τρέχει στα γήπεδα και στα πολιτιστικά κέντρα .

.

4.Τα όνειρα γίναν εφιάλτες Κάποιες  ευγενικές ,τρυφερές και ανυπόμονες ψυχές ,μερικές φορές,   με περίσσευμα ανθρωπιάς στο ξεκίνημα τους ,αλλά με μονοδιάστατη ,  μονολογική αντίληψη και μια βίαιη αφελή νεανική ορμή να φέρουν τον κόσμο στα μέτρα του ονείρου τους έπεσαν στην παγίδα αυτής της  αντίληψης . Πείσθηκαν ότι και γνωρίζουν και δικαιούνται να δρουν εν ονόματι του λαού η της εργατικής τάξης  κλπ..Θεώρησαν  ότι αφού αυτό  που εκφράζουν είναι το ύψιστο γενικό συμφέρον έχουν και το δικαίωμα να επιλέγουν αυτόνομα ,χωρίς κανένα ηθικό νομικό ή άλλο περιορισμό, τα κατάλληλα μέσα .Πήραν στα χέρια τους τα εργαλεία  του φόνου, του τρόμου και στις ψυχές τους το ασήκωτο βάρος του άδικου αίματος. Μπήκαν σε μια διαδικασία διαρκούς ,βίαιης μεταμόρφωσης του ίδιου του εαυτού τους. Κατέληξαν ανέκφραστες μάσκες  επαγγελματιών δολοφόνων    στην υπηρεσία μιας αδύνατης ,απρόσωπης ,επανάστασης εν ονόματι  υποτίθεται του λαού αλλά ερήμην του.

.

Μετέτρεψαν το όνειρο τους σε εφιάλτη για όλους τους άλλους ( και για τον εαυτό τους)

.

5.Διχαστικές αντιλήψεις και ειδωλολάτρες της βίας Πρώτα  όμως θήτευσαν στην  ευρέως διαδεδομένη και υπεραπλουστευμένη αντίληψη ή θρησκεία  , ότι στην ελληνική κοινωνία  υπάρχουν δύο συγκρουόμενες πλευρές, προφανώς μία καλή και μία κακή. Αυτή η αντίληψη λειτουργεί ως  μία αυτο-εκπληρούμενη προφητεία. Αν θεωρείς  εαυτόν εκπρόσωπο  του καλού, της αλήθειας, του πραγματικού θεού, των πραγματικών συμφερόντων του λαού, του έθνους ,αναγκαία βλέπεις στους άλλους μόνο εχθρούς . Η δημιουργία αγωνιστών, πολεμιστών και η εκπαίδευση στη διεξαγωγή συγκρούσεων εμφανίζεται ,ως αυτονόητη εξέλιξη. Η επικράτηση αυτής της διχαστικής αντίληψης  ( και στα αριστερά και στα δεξιά) συνέβαλε στη δημιουργία  πιστών κομματικών στρατών , αγωνιστών και πολεμιστών  κάθε είδους ,επαγγελματιών της σύγκρουσης και της βίας.

.

Η χώρα παρήγαγε περισσότερες διχαστικές  αντιλήψεις ,πολεμικές φρασεολογίες  πολεμιστές και λάτρεις της βίας    από όσες μπορεί να αντέξει η κοινωνία των παραγωγών. ( οι τρομοκράτες είναι μια από τις ακραίες εκδοχές αυτής της αντίληψης)

.

Η χώρα δε χρειάζεται τόσους  κατά φαντασία πολεμιστές.

.

6. Η χώρα χρειάζεται χιλιάδες Μπουτάρηδες .Πέρα από τον τύπο του πολεμιστή και τη  διχαστική αντίληψη και πρακτική που εκπροσωπεί υπάρχει ένας άλλος τύπος . Ο τύπος της δημιουργικής πράξης. Ας τον ονομάσουμε ο τύπος «Μπουτάρη»  . Αυτός  αφιερώνεται στη δημιουργία και στο χτίσιμο. Κάθε δημιουργικό έργο θέλει δουλειά , συνεργάτες, δίκτυα, συμμαχίες  . Χρειάζεται ανθρώπους που γεννούν  ιδέες ,αναλυτές,  οργανωτές και διαχειριστές της συνεργασίας, τεχνίτες ,εργάτες ,πωλητές ,διαφημιστές, λογιστές .Η παραγωγική πυραμίδα χρειάζεται τη συνεργασία πολλών υπεύθυνων κρίκων  σε όλα  τα ιεραρχικά και μορφωτικά επίπεδα και άπειρων δεξιοτήτων και ταλέντων. Φυσικά  κάθε δημιουργική πράξη πρέπει και να συγκρουσθεί κατά περίπτωση, και να ασκήσει κριτική ,να αλλάξει στην πράξη και να υπερβεί ,όχι απλώς να καταστρέψει, ότι στραβό υπάρχει . Δε διστάζει ούτε να καινοτομεί, δηλαδή  να έρχεται σε αντίθεση με τις κοινά αποδεκτές αντιλήψεις των ομάδων , η και του  λαού, που συχνά λειτουργούν ως αγέλη. Ομως ψάχνει παντού για συνεργάτες για φίλους  για συμμάχους .Οι χτεσινοί εχθροί και ανταγωνιστές μπορεί να είναι οι αυριανοί συνεργάτες και σύμμαχοι.

.

Η χώρα  δε χρειάζεται  άλλους  πολεμιστές ,άλλους Ξηρούς και Κουφοντίνες,  άλλους  εκπροσώπους των βίαιων η λιγότερο βίαιων, απόλυτων διχαστικών  αντιλήψεων ,της διαρκούς ,τυφλής διεκδίκησης η διαμαρτυρίας. Δε χρειάζεται ρητορείες εμφυλίου διχασμού .Δε χρειάζεται  άλλο αίμα,  πραγματικό η επικοινωνιακό.

.

Δε χρειάζεται ήρωες και μάρτυρες .Αληθινούς η κατασκευασμένους. Η χώρα χρειάζεται  όμως πολλούς, χιλιάδες  Μπουτάρηδες  της δημιουργίας.