Η κοινή παρουσία του Ε. Βενιζέλου και του Φ. Κουβέλη στο ετήσιο μνημόσυνο του Λεωνίδα Κύρκου, πριν από λίγες μέρες, ενδέχεται να μην είναι -και προφανώς δεν είναι για πολλούς- απλά μια σύμπτωση.
Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, εκφράζοντας όμορους πολιτικούς χώρους, όλο και περισσότερο συμφωνούν μεταξύ τους σε ζητήματα άμεσης πολιτικής πρακτικής και γενικότερης κατεύθυνσης της χώρας.
Βεβαίως προέρχονται από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες. Το μεν ΠΑΣΟΚ κουβαλά κυβερνητικές αμαρτίες τριών δεκαετιών και φαίνεται ότι με τη σημερινή του μορφή «εξεμέτρησε το ζην». Η δε ΔΗΜΑΡ είναι ένα νεοπαγές κόμμα, που έχει όμως μέσα από τον ενιαίο Συνασπισμό, την ΕΑΡ και το ΚΚΕ Εσωτερικού παρουσία σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο και μάλιστα πολύ πιο επιδραστική σε σχέση με τα μικρά εκλογικά της ποσοστά κατά καιρούς.
Και τα δύο κόμματα όμως ζουν στο ίδιο «σπίτι» και μοιράζονται την ίδια πολιτική αυλή. Η λογική κατάληξη αυτής της συνύπαρξης θα πρέπει να είναι κάποια στιγμή η δημιουργία ενός νέου πολιτικού σχήματος στον κεντροαριστερό χώρο, που θα ενσωματώσει και άλλες διάσπαρτες και ανένταχτες πολιτικές δυνάμεις. Το μείζον πρόβλημα σε μια τέτοια εξέλιξη, που κρίνεται ώριμη πολιτικά, είναι να ξεπεραστούν οι πολιτικές φιλοδοξίες (θεμιτές κατά τα άλλα), οι ιδιοτελείς σκέψεις, τα «εικονοκλαστικά» χαρακτηριστικά των στελεχών και των δύο κομμάτων.
Μια τέτοια ενοποιητική διαδικασία θα λειτουργούσε ευεργετικά στη διαμόρφωση ενός πιο εκλογικευμένου πολιτικού σκηνικού. Θα υποχωρούσε ο νέος διπολισμός μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, θα διαμορφωνόταν ένα ισχυρό ενδιάμεσο κόμμα με μεγάλη πιθανότητα συμβολής σε σταθερές κυβερνητικές λύσεις στη νέα περίοδο της μετα-μεταπολίτευσης στην οποία μπήκε η χώρα μας με τις κυβερνητικές συνεργασίες και τη ρευστοποίηση του πολιτικού συστήματος. Η ισχυροποίηση ενός τέτοιου κόμματος θα βοηθούσε τόσο τη ΝΔ όσο και το ΣΥΡΙΖΑ να σταθεροποιήσουν τις θέσεις τους, αφού θα βλέπουν την κυβερνητική τους προοπτική να περνά μέσα από συνεργασίες. Μια τέτοια εξέλιξη σε κάθε περίπτωση μόνο θετικές επιπτώσεις θα μπορούσε να έχει για τη χώρα.