Στις εκλογές αυτές είχα την τιμή μετά από πρόταση των Μεταρρυθμιστών να είμαι υποψήφιος στην Λακωνία με το Ποτάμι. Σε μια πολύ μικρή προεκλογική περίοδο, με ανύπαρκτο προϋπολογισμό και σε μια περιοχή που συγκέντρωνε το σύνολο των χαρακτηριστικών του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος αλλά την ίδια στιγμή αποτελούσε ένα από τα προπύργια του ναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής. Πελατειακές σχέσεις, λαϊκισμός τόσο δεξιός όσο και αριστερός, ένα δίκτυο μέσων μαζικής ενημέρωσης που απαιτούσε αρκετή προεργασία για να είσαι συνομιλητής τους και βέβαια μια έλλειψη κλασσικής τοπικής οργάνωσης με σχέσεις με την τοπική κοινωνία και τους συλλογικούς φορείς της, ιδιαίτερα χρήσιμη τόσο στην διαμόρφωση πολιτικών θέσεων όσο και στις εκλογικές διαδικασίες. Τα παραπάνω δεν τα αναφέρω ως μομφή, αλλά ως πρόκληση και ως θέματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με στόχο να αποτελέσουμε ένα πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία.
Πριν από ένα περίπου χρόνο το Ποτάμι, συγκυριακά την περίοδο που το εγχείρημα της κίνησης των 58 για ενότητα της κεντροαριστεράς δεν γινόταν αποδεκτό, στην ουσία, ούτε απο το ΠΑΣΟΚ, το ποτάμι ξεκίνησε την πορεία του μακρυά από την τοξικότητα των υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών και ίσως αυτός να ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που μπόρεσε να γεννηθεί. Η διεύρυνση που έγινε τόσο προς τους Μεταρρυθμιστές όσο και προς την Δράση μπόλιασε τον χώρο με στελέχη και εμπειρίες ανθρώπων με μεγάλη ενεργή συμμετοχή στην πολιτική που όμως οι ίδιες τοξικές πρακτικές που αναφέρθηκαν τους περιόριζαν και τους έκαναν να ασφυκτιούν. Σε κάθε περίπτωση το Ποτάμι μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου είναι αντιμέτωπο με το επόμενο βήμα. Τον μετασχηματισμό του δηλαδή σε έναν ανοικτό πολιτικό φορέα με σαφές πολιτικό στίγμα που θα πρέπει να διαμορφώσει στρατηγική τόσο σε επίπεδο στελεχών όσο και στο άνοιγμά του στην κοινωνία. Στην προσπάθεια τρείς φαίνεται να είναι οι βασικες άμεσες προτεραιότητες:
Η πρώτη είναι η δημιουργία ενός απλού αλλά συνάμα διακριτού ιδεολογικού πλαισίου στο οποίο κινούμαστε. Η προσπάθεια αυτή δεν είναι εύκολη γιατί θα κληθούμε να επαναπροσδιορίσουμε τους όρους της πολιτικής με τα νέα δεδομένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χωροταξία του χώρου μας που μπορούμε να πούμε ότι βρίσκεται μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να αποκλείει το μεταρρυθμιστικό κομμάτι της Δεξιάς και το φιλελεύθερο τμήμα της Αριστεράς.
Παράλληλα δεύτερη και επίσης σημαντική προτεραιότητα είναι η δημιουργία ενός σύγχρονου ανοικτού οργανωτικού πλαισίου που την ίδια στιγμή η λειτουργία του θα αποτελεί την πρότασή του για την λειτουργία της κοινωνίας. Μια λειτουργία που θα στηρίζεται στην συμμετοχή, την δημιουργία κινήτρων, την αποτελεσματικότητα, την εμπιστοσύνη αλλά ειλικρινή κριτική. Η ιδιαίτερα δύσκολη και σταδιακή διαδικασία αυτή θα αποτελεί και το πλαίσιο ένταξης στον φορέα είτε για ανεξάρτητους πολίτες είτε για συνεργαζόμενους φορείς. Ένα ας πούμε εσωτερικό σύνταγμα που θα είναι πάνω από όλα και θα διαφυλάσσει τα μέλη του φορέα ακόμα και από τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Και τρίτον η δημιουργία ενός πλαισίου συνεργασιών για την ενδυνάμωση του χώρου η οποία θα πρέπει να αποτυπωθεί τόσο σε κεντρικό επίπεδο όσο και στις τοπικές κοινωνίες. Και αν για την όσμωση του πολιτικού χώρου απαιτείται τόσο το ιδεολογικό όσο και το οργανωτικό πλαίσιο η αρχή θα μπορούσε να γίνει με την συμμετοχή στην συνδιαμόρφωση των πλαισίων αυτών ώστε να μπορέσει να είναι εφικτή τελικά η όποια διεύρυνση.
Η πραγματική δουλειά τώρα αρχίζει. Ας σηκώσουμε τα μανίκια, ας συνεργαστούμε, δραστηριοποιηθούμε μέσα από το διαδίκτυο και τοπικά σε κάθε μεγάλη πόλη ώστε δημιουργήσουμε ένα πραγματικά σύγχρονο πολιτικό φορέα που θα ευαγγελίζεται το ανοιχτό σε όλα τα επίπεδα της λειτουργίας του και του πολιτικού συστήματος με έμφαση στις τεκμηριωμένες προτάσεις για τα πιο σημαντικά προβλήματα της κοινωνίας και της χώρας, μακρυά από πελατειακές πρακτικές, ώστε να κατακτήσουμε στην συνείδηση των πολιτών ώς ένα σύγχρονος δημοκρατικός ευρωπαϊκός πολιτικός σχηματισμός. Και ας έχουμε στο μυαλό μας πάντα ότι ο τρόπος λειτουργίας μας θα αποτελεί και την πολιτική μας πρόταση.