Ο Τσίπρας ένας αμοραλιστής, χωρίς πολιτικές αρχές, απαιτεί από τους άλλους, να ψηφίσουν σύμφωνα με τις αρχές τους, υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών. Ο Τσίπρας ο οποίος, τυχοδιωκτικά εργαλειοποίησε, από αρχή μέχρι τέλος, ένα σοβαρό εθνικό θέμα. Χωρίς να έχει την πλειοψηφία, για το ζήτημα, επέλεξε τον διχασμό αντί την εθνική συνεννόηση και την συζήτηση με την αντιπολίτευση. Τελευταία μεθόδευση, αυτή που με δόλωμα τις Πρέσπες, πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, ευτελίζοντας συνειδήσεις. Αν είχε αρχές, και τον ενδιέφερε επί της ουσίας, θα μπορούσε να προτάξει τις Πρέσπες, δεν το έπραξε διότι θέλει την χρησιμοποιήσει για να διασωθεί πολιτικά και προσπαθεί: 1) Να εξαγνισθεί και να ξεχασθούν, η συνεργασία με τον Ακροδεξιό Καμμένο και η απορρόφηση των ΑΝΕΛ στον ΣΥΡΙΖΑ. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα, σήμερα είναι με την ακροδεξιά, αύριο με την ΣΣΔημοκρατία. 2) Να περάσει εκείνη την διαχωριστική γραμμή όπου θα νομιμοποιηθεί σαν ανεκτή πολιτική πρακτική και θα καθιερωθεί σαν πολιτική δύναμη ο ΑριστεροΔεξιός λαϊκισμός. 3) Να αλώσει τον χώρο της ΣΣΔημοκρατίας, κατασκευάζοντας ένα μόρφωμα χωρίς ιδεολογία, αρχές και αξίες, με μοναδικό στόχο την κατάληψη και νομή της Εξουσίας με αυτόν κυρίαρχο. 4) Να μειώσει την ερχόμενη εκλογική συντριβή του, με την βάπτιση του στην Κολυμβήθρα Σιλωάμ της ΣΣΔ, με Νονούς τους Πρόθυμους για το «Προοδευτικό Μέτωπο».
***Όλα αυτά ο κόσμος τα έχει τούμπανο και μερικοί κρυφό καμάρι.
-Αν ψηφίσουν Ναι, τους υποχρεώνει στην ουσία να γίνουν πιόνια του ανήθικου και χωρίς αρχές σχεδιασμού του.
– Δεν ξέρω ειλικρινά πόσο ηθικό και ζήτημα αρχών είναι αυτό, δηλαδή το να υποκύπτει κάποιος, σε κυνικούς εκβιασμούς. Αν το κάνουν, είναι κρίμα διότι έτσι πέφτουν στην παγίδα του, εκουσίως ή ακουσίως, θα έχουν όμως και οι ίδιοι σοβαρή προσωπική ευθύνη.
***Πιστεύω ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ένας απαραίτητος συμβιβασμός, γενικά ανεκτός, με καλές και κακές πλευρές και για τις δύο χώρες. Όπως άλλωστε όλοι οι συμβιβασμοί, δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Είναι χρήσιμο για την χώρα, και αναγκαίο για τα κοινά μας συμφέροντα, «που ξεχνάμε ότι είναι κοινά», με τους συμμάχους μας στην Ευρώπη στο ΝΑΤΟ, να κυρωθεί από την Βουλή.
***Χρειάζεται εδώ να υπογραμμίσω ότι η αντισυναινετική ταχτική του Τσίπρα, οδήγησε την ΝΔ να ταυτιστεί και να υποδαυλίζει, την με χωρίς μέτρο αντίθεση στην συμφωνία, βέβαια με σοβαρές ευθύνες και της ίδιας.
-Το ίδιο ισχύει επίσης και για την στάση του Κινήματος Αλλαγής, παρασύρθηκε κάθετα απέναντι στην συμφωνία, δεν αναδεικνύει τα θετικά της. Θα μπορούσε διαφοροποιούμενο να επέλεγε την αποχή, βάζοντας το δικό του στίγμα στοχεύοντας στο αντιΣΥΡΙΖΑ, ευρωπαϊκό ΣΣΔημοκρατικό και ορθολογικό ακροατήριο.
-Προβάλλοντας, μόνο τον δικό μας συμβιβασμό, βοηθά ουσιαστικά τους σχεδιασμούς του Τσίπρα, να καταλάβει τον ζωτικό χώρο που δεν έχει, προς την ΣΣΔημοκρατία-Κέντρο, να εμφανίζεται σαν ο Φιλοευρωπαϊστής ηγέτης εντός και εκτός.
***Αντιλαμβάνομαι επομένως πλήρως μέσα σε αυτό το περιβάλλον, τα σοβαρά διλήμματα αρχών, που έχουν Βουλευτές και κόμματα (ΠΟΤΑΜΙ – ΔΗΜΑΡ) που είναι υπέρ.
-Η συμφωνία όμως μπορεί, συνταγματικά, να κυρωθεί, και με λιγότερους από 151. Επομένως αυτοί που είναι υπέρ της συμφωνίας έχουν τρόπο να την στηρίξουν σύμφωνα με τις αρχές τους.
-Ο τρόπος είναι η ΑΠΟΧΗ, η οποία θα αιτιολογείται θετικά, είναι η ιδανική στάση στην συγκυρία με τα μάτια στο μέλλον.
-Έτσι και η συμφωνία κυρώνεται και δεν παγιδεύονται από τις μεθοδεύσεις που θα τους ταύτιζαν με τον Τσίπρα, διευκολύνοντας τον να κομπάζει ότι πήρε μια δεύτερη ψήφο εμπιστοσύνης.
***Ένας επιπλέον λόγος είναι ότι, η συμφωνία πρέπει να κυρωθεί στην βουλή με κάτω από 151,ανάλογα με την δύναμη και σύμφωνα με τους διχαστικούς χειρισμούς που της επεφύλαξε ο Τσίπρας. Διαφορετικά επιχειρείται ένα αλισβερίσι, αλλαγής κομματικών και βουλευτικών συσχετισμών χωρίς αρχές, που υπονομεύει επικίνδυνα, την δημοκρατία και το κοινοβούλιο.
-Έτσι μπορούν να συνδυάσουν αρχές, αξίες, σταθερότητα στα Βαλκάνια και ευρωπαϊκός προσανατολισμός για καλύτερες προοπτικές της χώρας.