Πέντε χρόνια οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής κρίσης, παρασυρμένοι απο την κεκτημένη ταχύτητα του μονότονου, οπισθοδρομικού και αντι-δραστικού πολιτικού λόγου, δεν σταθήκαμε ικανοί να αναζητήσουμε τα αίτιά της και ως εκ τούτου τη διέξοδο απ’ αυτήν. Οδηγηθήκαμε σε φραστικούς βερμπαλισμούς, σε θρησκευτικού τύπου αναθεματισμούς, σε αποστροφές, ενοχοποιήσεις, αλλά για την ταμπακέρα τίποτα. Ποτέ δεν ακούστηκε ένα πραγματικό ΓΙΑΤΙ με κεφαλαία ούτε και ένα ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ. Κανείς δεν έβλεπε τον ανεμοστρόβιλο που ερχόταν, και όταν έφτασε μας έπιασε εξαπήνης και στροβιλιστήκαμε τόσο που ζαλιστήκαμε και δεν ξέραμε τι λέγαμε. Κάναμε εκλογές, δημοψηφίσματα, αλλάξαμε κυβερνήσεις επάνω σε ένα ψεύτικο διλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο κι έτσι χάσαμε το στόχο, μη ορίζοντας το πραγματικό διακύβευμα. Κι αυτό αφορά και τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.
Το 2010 ήταν το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Και δεν το καταλάβαμε. Αυτό ήταν το θέμα. Η ιστορία ξέρει, χτυπά τα καμπανάκια της. Μένει στην κοινωνία να τα ακούσει και στα πολιτικά υποκείμενα να δράσουν.
Σήμερα, το δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο ξέφτισε, πέρασε στην ιστορία, και συνειδητοποιήσαμε ότι το μόνο που ίσως μας προσέφερε ήταν το ξεπέρασμα της παράλογης ύπαρξής του. Αυτό που τώρα προβάλλει αδυσώπητα και νομοτελειακά, με καθυστέρηση πέντε χρόνων είναι το όραμα της νέας εποχής. Το τέλος της παλιάς Ελλαδας και η γέννηση και δημιουργία μιας νέας εικονας για τη ζωή και τον κόσμο.
Οι προοδευτικές δυνάμεις της κοινωνίας ασφυκτιούν, αντιμέτωπες με τη στασιμότητα, την οπισθοδρόμηση και τη συντήρηση. Προσδοκούν σε διεξόδους και διαφυγές αναζητώντας το νέο πολιτικό υποκείμενο.
Οι συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις από την πτώση του ΠΑΣΟΚ το 2011 μέχρι σήμερα, καθώς και η διάλυσή του, του μακροβιότερου κυβερνητικού κόμματος, του κόμματος που σημάδεψε και χαρακτήρισε τη μεταπολιτευτική περίοδο, αυτό υποδηλώνουν.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απλώς ολοκλήρωσε αυτόν τον κύκλο. Ήταν το τελευταίο προπύργιο ενός παρωχημένου συστήματος που αργοπεθαίνει.
Οι επερχόμενες εκλογές θα ειναι η αρχή του τέλους του παλιού πολιτικού κόσμου, της παλιάς εποχής. Δεν θα ειναι απλό, θα ειναι επώδυνο, όπως όλες κοινωνικές αλλαγές, αλλά ειναι αναπόφευκτο. Οι πολιτικές δυνάμεις που θα το αντιληφθούν έγκαιρα θα αποτελέσουν τον οδηγό σ’ αυτή την πορεία.