Η οδυνηρή αλήθεια, για όσους τουλάχιστον συμμετέχουν και στηρίζουν το εγχείρημα, είναι ότι οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν με τη συγκρότηση του ΚΙΝΑΛ διαψεύσθηκαν. Δεν πρόκειται για προσωπική μομφή ή επιδίωξη μονομερούς επίρριψης ευθυνών αλλά για μια αδιαμφισβήτητη πολιτική διαπίστωση αφού ο στόχος της συσπείρωσης του ευρύτερου δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου δεν επετεύχθη. Αντίθετα, στην πορεία αναπτύχθηκαν φυγόκεντρες τάσεις. Πολιτικές δυνάμεις αποχώρησαν, ενώ αρκετά στελέχη, ακόμα και ηγετικά, αποστασιοποιήθηκαν στην πορεία ή ωθήθηκαν στην απομάκρυνση.

Θα ήταν εξαιρετικά επιπόλαιο κι επικίνδυνο για το μέλλον, να ερμηνεύσει κανείς την αποτυχία αυτή με όρους συγκυρίας και «αντικειμενικών» αδυναμιών. Δεν πρόκειται άλλωστε για την πρώτη ανεπιτυχή προσπάθεια συσπείρωσης του ευρύτερου προοδευτικού χώρου τα τελευταία χρόνια. Προηγήθηκαν το εγχείρημα της «Ελιάς» που εγκαταλείφθηκε γρήγορα, η «κίνηση των 58» που υπονομεύτηκε εν τη γενέσει της και η «Δημοκρατική Συμπαράταξη» που εξυπηρέτησε περισσότερο προσωπικές φιλοδοξίες.

Διαβάστε τη συνέχεια στο iefimerida.gr