Τελικά οι Ουκρανοί δεν υποδέχτηκαν τις στρατιές του Πούτιν με λουλούδια, όπως είχε προεξοφλήσει ο παρανοϊκός Ρώσος δικτάτορας. Τους περίμεναν -και εξακολουθούν να τους περιμένουν- οχυρωμένοι πίσω από τους σιδερένιους σκαντζόχοιρους κρατώντας στα χέρια τους αυτοσχέδιες μολότοφ. Στη τραγωδία που εκτυλίσσεται αυτές τις μέρες, η Ουκρανία αναδεικνύεται σε μια σύγχρονη Ιφιγένεια. Μόνο που αυτή τη φορά κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι η θυσία της θα πιάσει τόπο κι ότι ο ούριος άνεμος της ειρήνης θα φυσήξει στο τέλος.

Η εισβολή στην Ουκρανία δεν είναι παρά η αρχική φάση του σχεδίου του Πούτιν που γεννήθηκε στο μυαλό του από την πρώτη στιγμή που αναρριχήθηκε στην εξουσία. Ένα σχέδιο αναθεώρησης των συνόρων που διαμορφώθηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδιαίτερα μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας που θέλει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο -ανακατάληψη ή αποστρατιωτικοποίηση- να ανασυστήσει. Ο εκβιασμός προς τη Δύση είναι ωμός και απροκάλυπτος: Αν θέλετε να αποφύγετε ένα νέο παγκόσμιο αιματοκύλισμα, θα πρέπει να αποδεχθείτε την επιστροφή στη Γιάλτα.

Συνέχεια στην Athens Voice