Η στάση του υποψήφιου πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, απέναντι στο μεταναστευτικό ζήτημα αποτελεί μνημείο υποκρισίας. Κάνει σα να μη γνωρίζει ότι είναι αυτός ο πατέρας του προβλήματος, εξαιτίας της αλόγιστης, ανεύθυνης και ολέθριας για τη χώρα αλλά και για τους ίδιους τους μετανάστες απόφασής του να ανοίξει τα σύνορα το 1991 και να τους προσκαλέσει να έρθουν στην Ελλάδα χωρίς χαρτιά, χωρίς να ακολουθήσουν τη νόμιμη οδό, όπως συμβαίνει σε όλα τα πολιτισμένα και τα ευνομούμενα κράτη του κόσμου.
Κάνει σα να μη γνωρίζει ότι ήταν μέλος των κυβερνήσεων Καραμανλή, που νομιμοποίησαν μαζικά 150 χιλιάδες λαθρομετανάστες. Αυτό ήταν που λειτούργησε ως μαγνήτης για να είναι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα αντιμέτωπη με συνεχείς ροές μεταναστών οι οποίοι γνωρίζουν ότι, αν έρθουν στην Ελλάδα χωρίς χαρτιά, κάποια στιγμή θα νομιμοποιηθούν.
Κάνει σα να μη γνωρίζει ότι η κυβέρνηση Καραμανλή/Παυλόπουλου/Σαμαρά ήταν αυτή της οποίας η άφρων πολιτική είχε σαν αποτέλεσμα να υποκύψουν στον εκβιασμό μιας απεργίας πείνας, ένα χρόνο πριν την Υπατία, με αποτέλεσμα οι μετανάστες χωρίς χαρτιά – οι οποίοι, μάλιστα, κατά σύμπτωση, είχαν την ίδια «προέλευση» με τους απεργούς πείνας της Υπατίας- να πετύχουν τη νομιμοποίησή τους και έτσι, για μια ακόμη φορά, να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα –μαγνήτης, ότι στην Ελλάδα αρκεί να περάσεις τα σύνορα με κάποιον τρόπο και κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα νομιμοποιηθείς.
Κάνει σα να μη γνωρίζει ο κ. Σαμαράς ότι, από τον Οκτώβριο του 2009 και επί υπουργίας μου, δεν υπήρξαν ούτε μαζικές ούτε εκβιαστικές υπό καθεστώς απεργίας πείνας νομιμοποιήσεις μεταναστών, ενώ και στην περίπτωση των απεργών πείνας της Υπατίας η κατάσταση αντιμετωπίστηκε με απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή, αλλά χωρίς υποχωρήσεις στο βασικό αίτημά τους για νομιμοποίηση.
Θυμίζουμε λοιπόν: ο σημερινός πολέμιος των μεταναστών Αντώνης Σαμαράς ήταν αυτός που άνοιξε τα σύνορα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Άλλωστε, οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του κυρίου Σαμαρά είναι, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής του συμπεριφοράς. Το χειρότερο, όμως, δεν είναι η υποκριτική πολιτική του στάση, που ενώ γνωρίζει την πραγματικότητα την διαστρεβλώνει. Το χειρότερο είναι ότι αυτή η στάση, εκτός από υποκριτική, είναι άκρως ανεύθυνη και τελικά επικίνδυνη όχι για τους μετανάστες, αλλά για την ελληνική κοινωνία και τους θεσμούς της. Γιατί είναι ανευθυνότητα να υποστηρίζεις ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ελλάδα δημιουργήθηκε, επειδή τον Μάρτιο του 2010 ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου και δική μου, ένας νόμος που εκσυγχρόνισε και έφερε στο μέσο ευρωπαϊκό όρο την ελληνική νομοθεσία περί ιθαγένειας. Ένας νόμος που δεν αφορά παρά μόνο τους μετανάστες που έχουν νόμιμη διαμονή στην Ελλάδα και κυρίως τα παιδιά τους, που συχνά δεν είναι παρά τα εγγόνια εκείνων που ήρθαν στην Ελλάδα το 1990. Αυτούς, δηλαδή, τους μετανάστες και τα παιδιά τους, τους οποίους νομιμοποίησε παλαιότερα η ΝΔ! Έτσι όμως ο Αντώνης Σαμαράς ταυτίζεται πολιτικά με τη Χρυσή Αυγή. Έτσι, όμως ο Α. Σαμαράς ταυτίζεται πολιτικά με τη Χρυσή Αυγή, δαιμονοποιώντας την ίδια την έννοια του μετανάστη, χωρίς κριτήρια και διακρίσεις.
Είναι ανευθυνότητα να «τάζεις» ότι η μεγάλη σου παρέμβαση στο μεταναστευτικό θα είναι να καταργήσεις το «νόμο Ραγκούση», που απευθύνεται αποκλειστικά στους νόμιμους μετανάστες. Ο νέος νόμος έχει εκσυγχρονίσει το απαράδεκτο πελατειακό καθεστώς απονομής ιθαγένειας, σύμφωνα με το οποίο ο εκάστοτε Υπουργός Εσωτερικών έδινε ιθαγένεια ακόμη και στις Φιλιππινέζες οικιακές βοηθούς μεγαλοπαραγόντων του δημόσιου βίου και των κολλητών του, όπως έχει αποδειχθεί με επίσημα έγγραφα απονομής της ελληνικής ιθαγένειας που έχουν κατατεθεί στη Βουλή.
Με τον τρόπο αυτό, ο Αντώνης Σαμαράς σε ρόλο «Χρυσαυγίτη», το μόνο που καταφέρνει είναι να τσουβαλιάσει στην ίδια κατηγορία του «λαθρομετανάστη» όλους τους μετανάστες, ασχέτως αν διαμένουν νόμιμα ή παράνομα στη χώρα μας και ανεξάρτητα από το αν έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα από γονείς που διαθέτουν άδεια παραμονής, αν έχουν πάει στα σχολεία μας και αν είναι ή όχι ενταγμένοι στην ελληνική κοινωνία. Είναι προεκλογικές σκοπιμότητες ενός λαϊκιστή και δημαγωγού που σε τίποτα τελικά τείνει να μη διαφέρει από τη Χρυσή Αυγή. Αντίθετα, καλλιεργεί τα φοβικά σύνδρομα των συμπολιτών μας και το μίσος που, με τη σειρά τους, οδηγούν σε πολιτικές επιλογές αδιέξοδες και καταστροφικές όχι για τους μετανάστες, αλλά για το μέλλον της κοινωνίας μας ως σύνολο.
Ας μην έχουν αμφιβολία οι ενορχηστρωτές της ακροδεξιάς υστερίας απέναντι στο «νόμο Ραγκούση». Ούτε η ψήφιση του νόμου αυτού λειτούργησε δήθεν ως «μαγνήτης» για την προσέλευση νέων μεταναστών στην Ελλάδα, ούτε η τυχόν κατάργησή του θα παίξει τον οποιονδήποτε ρόλο στην ανάσχεση ή στην αύξηση των μεταναστευτικών ροών προς τη χώρα μας. Τα σχετικά στοιχεία άλλωστε των αρμόδιων αστυνομικών αρχών επιβεβαιώνουν αυτή τη θέση. Ο υψηλότερος αριθμός καταγράφεται στις 146.337, το 2008 –είναι το έτος που ακολούθησε την τελευταία μαζική και αδιάκριτη νομιμοποίηση της κυβέρνησης Καραμανλή/Σαμαρά!- όταν βεβαίως δεν ίσχυε ο δήθεν «μαγνήτης νόμος Ραγκούση», ενώ το 2011 ο αριθμός αυτός έφτασε τις 99.000 και στο α΄ τρίμηνο του 2012 δεν έχει ξεπεράσει τις 19.000.
Οι αριθμοί, και στην περίπτωση αυτή, λένε την αλήθεια. Όπως βεβαίως λένε την αλήθεια και για την άλλη αγαπημένη μομφή του κυρίου Σαμαρά, ότι ο «νόμος Ραγκούση» οδήγησε δήθεν σε μαζικές πολιτογραφήσεις. Ποια είναι η πραγματικότητα; Οι περισσότερες πολιτογραφήσεις από το Υπουργείο Εσωτερικών τα τελευταία χρόνια διενεργήθηκαν το προεκλογικό 2009, όταν ο αριθμός τους έφτασε τις 13.000, ενώ το 2010 ο ίδιος αριθμός ανήλθε σε 6.537 και το 2011 σε άλλους τόσους!
Η μεταναστευτική πολιτική, όπως άλλωστε και όλα τα άλλα μεγάλα και κρίσιμα ανοιχτά θέματα που αντιμετωπίζουμε, απαιτεί γνώση της πραγματικότητας, αλήθεια και ξεκάθαρους στόχους, μακριά από υστερικές και υστερόβουλες προσεγγίσεις, που στο τέλος επιτείνουν τα προβλήματα. Ο νόμος για την ιθαγένεια αποτελεί στρατηγικού χαρακτήρα νομοθέτημα, που συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή και αποτελεί όχι εμπόδιο αλλά εργαλείο για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης. Στον αγώνα για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης τους νόμιμους μετανάστες τους θέλουμε μαζί μας, και όχι απέναντι. Ο κύριος Σαμαράς είτε δεν το αντιλαμβάνεται, είτε ψαρεύει στα θολά νερά του φόβου και του μίσους. Ας το κατανοήσει πριν είναι αργά και ας πάψει να διεκδικεί την αυθεντική εκφορά ενός ακροδεξιού λόγου που δεν του αρμόζει και που θυμίζει τον πάλαι ποτέ «αντιμνημονιακό» του λόγο, που εξέθρεψε στάσεις και πολιτικές που σήμερα και ο ίδιος πληρώνει. Ο κύριος Σαμαράς αποβαίνει έτσι τροφοδότης του Καμμένου και της Χρυσής Αυγής. Αφού, δηλαδή, κατάφερε να κάνει πρωταγωνιστή της πολιτικής ζωής του τόπου τον κ. Καμμένο, τώρα επιτυγχάνει να δυναμώνει διαρκώς τη Χρυσή Αυγή.