Δε σκόπευα να γράψω το ο,τιδήποτε για τον Διοικητή, ακόμα κι αφού διάβασα την επικεφαλίδα της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ για την οιονεί ανανέωση της θητείας του. Όταν όμως είδα τι έλεγαν οι δυό γραμμές υπομειδίασα πικρά, καθώς ο εσωτερικός θυμός έχει παρέλθει.
Δεν θα πω τίποτα για τα λαμπρά πάσης φύσεως βιογραφικά στοιχεία του Διοικητή, μήτε για το πώς κατόρθωνε να ισορροπεί ανάμεσα στις ρεφορμιστικές σοσιαλδημοκρατικές του αντιλήψεις και στην αυστηρή λειτουργία του ως θεσμικού εμπειρογνώμονος - διευθύνοντος της ΤτΕ.
Ο Γ. Στουρνάρας ενεπλάκη τυχαίως με την άσκηση πολιτικής όταν ανυποψίαστος σχεδόν δέχτηκε το τηλεφώνημα του Α. Σαμαρά για να αντικαταστήσει τον έξοχο Βασίλη Ράπανο, που απεσύρθη από τα καθήκοντά του πριν προλάβει καν να ορκιστεί. Γνωστή ιστορία , όπως γνωστό είναι πως στο πρόσωπό του συγκατένευσαν ο τότε ΠΘ και οι δύο άλλοι του πρώτου κυβερνητικού συνασπισμού, το 2012.
Για το Γιώργο Προβόπουλο στην θέση του οποίου επιλέχθηκε έξι μήνες πριν τις εκλογές του 2015 ο αστικός μύθος λέει πως περίπου επέβλεπε τις προσγειώσεις των αεροπλάνων με το ρευστό από την Φρανκφούρτη , για τον τωρινό επικεφαλής δεν υπάρχει μυστικό καθώς αποτέλεσε εξ υπαρχής το εθνικό ανάχωμα στα πλιάτσικα , που επιχειρούσαν από την πρώτη μέρα οι νεόκοποι εθνοσωτήρες του 2015.
Κι όλα αυτά με την πιστή τήρηση των κανόνων οχύρωσης του Μάριο Ντράγκι και της ΕΚΤ. Και ήταν η συμπεριφορά του μια τροχιοδεικτική υπόμνηση στο πως λειτουργεί το ενιαιοποιημένο νομισματικό status της ΕΕ μα και στο πόσους φραγμούς βάζει αυτό το status σε επιχειρήσεις εκτροπών σαν κι αυτές , που αρκετές φορές επεχείρησαν οι επαναστάτες της αμάθειας.
Παρόλα αυτά ο ίδιος ήταν παρών και στην πολιτική διαχείριση επικουρικά – αλλά πρώτιστα κατ΄ουσίαν – κάθε φορά που ο υπεύθυνος τραπεζικού συστήματος , ο κομισάριος Αλέκος Φλαμπουράρης και σπανιότερα ο τότε ΠΘ τον ρωτούσαν εναγωνίως : «Και τώρα Γιάννη τι κάνουμε ; Θα το παλέψεις με τον Ντράγκι για το QE; Πέστου πόσο καλά τα πάμε, μόλις διώξαμε τον Βαρουφάκη». Μια απλή αναζήτηση στο Google με τον συνδυασμό των αναφερθέντων ονομάτων , θα φέρει τις διαρροές του τότε σαν υπομνήσεις του συντελεσθέντος πάθους της χώρας.
Ανέφερα πριν το πλιάτσικο, καθώς η μόνη δυνατότητα κρατικοποιημένης και ανώμαλης άλωσης , μετά τον Λαφαζάνη και το δημοψήφισμα , ήταν ο έλεγχος και διεύρυνση των δραστηριοτήτων της μόνης υπαρκτής μη συστημικής τράπεζας , της ΑTTICA BANK. Μέσω της διόγκωσής της , παρά τα θλιβερά χρηματοοικονομικά μεγέθη της , αυτή η εμμέσως ημικρατική , μικρή αλλά παρούσα , κυρία του τραπεζικού συστήματος έγινε πολύφερνη νύφη για τους πιο απίθανους μνηστήρες και κατ΄ουσίαν πιθανός εμβρυουλκός ανυπολόγιστων εμφανών εκτροπών του πολιτεύματος διά μέσου της πιστωτικής πολιτικής που θα ασκούσαν ο Γ.Δραγασάκης και ο Α.Φλαμπουράρης. Δεν τα κατάφεραν γιατί υψώθηκαν οι έλεγχοι νομιμότητας , που προκύπτουν από το καταστατικό της ΤτΕ.
Αργότερα , όταν η θεσμική Πομπηϊα του εθνολαϊκισμού καίγονταν , τον εγκάλεσαν – τον Γ.Στουρνάρα - γιατί ήταν επιφυλακτικός για την καθαρή έξοδο και μαζί με λίγους πολιτικούς υποστήριζε την προληπτική γραμμή. Είχαν ξεχάσει ασφαλώς και κάποια ασημικά , απείραχτα για δεκαετίες , από τα σεντούκια της ΤτΕ που τους έδωσε τον Ιούνιο του 2015 για να πληρώσουν την φαγωμένη δόση του ΔΝΤ.
Μ αυτά τα σκόρπια μνημονικά δεν ήθελα πολύ να πειστώ πως ο Γ.Στουρνάρας , δίχως να το θελήσει ως φιλόδοξος άλλος Σάρλ Ντε Γκώλ , σήκωσε το θεσμικό λάβαρο της αντίστασης της Ελληνικής Δημοκρατίας στον εκτός βουλής χώρο της και στο κρεσέντο που έπρεπε , καθώς δεν μπορούσε να είναι το ίδιο μ΄αυτό των πολιτικών , που επίσης αντιστέκονταν στον επελαύνοντα εθνολαϊκισμό. Ακριβώς αυτόν τον πατριωτισμό εξέφρασε ο Διοικητής τότε μαζί με την απόκρουση ανωμαλιών στην Δημοκρατία , που θα εισέβαλαν απαρατήρητες από την κερκόπορτα του χρηματοπιστωτικού και νομισματικού κεκτημένου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την εμετική και επικίνδυνη δήλωσή του, άμα τη ανακοινώσει της παραμονής του , τον αναδεικνύει εκ νέου σ΄αυτό που ήταν δηλαδή σε ένα επιπλέον κορυφαίο σύμβολο της οιονεί ευνομούμενης Πολιτείας και προϊδεάζει για το ίδιο το κόμμα τον ρόλο του επελαύνοντος στα Χειμερινά Ανάκτορα , όταν κι εφόσον θα είναι στα πράγματα. Όπως γνωρίζετε τα Ανάκτορα δεν ήταν παρά πραξικόπημα ενός μείγματος στρατιωτικών και λαϊκών , όπως γράφει ο ίδιος ο Λέων Τρότσκι.
Επιπλέον οι λίγες γραμμές της απογοητευτικής δήλωσης , δεν είναι παρά παραλλακτικές των συμπεριφορών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην ΜΑΡΦΙΝ και σε ορισμένες πλατείες , όπου επιχειρείται η αναβίωση του υβριδίου ψεκασμένων και νεοαγανακτισμένων , με πρόσχημα τα δικαιώματα στο καιρό των πανδημιών.
Είναι ακόμη η παρατεταμένη έλλειψη σεβασμού, προς μια πτυχή ουσιώδη της Δημοκρατίας δηλαδή τις Ανεξάρτητες Αρχές και τους Ανεξάρτητους Φορείς , όπου κορυφαίος είναι ο ρόλος της ΤτΕ.
Τι είναι όλα ετούτα παρά απεχθή δείγματα απειλών για τρίτους γύρους …όπως ειρωνικά υπονοείται στο υποτιθέμενο μελλοντικό συναπάντημα Στουρνάρα και ΣΥΡΙΖΑ… στην ανακοίνωση καθώς και επιβεβαίωση του πολιτικού πρωτογονισμού συλλήβδην της λεγόμενης Προοδευτικής Συμμαχίας. Είναι η ίδια απέχθεια για ενσυναισθηματικό ενδιαφέρον , που αναδείχθηκε στην απόπειρα δολοφονίας ενός άλλου πρώην Διοικητή , του ξεχωριστού Λουκά Παπαδήμου , είναι ακριβώς ο ακραίος ολοκληρωτικός πρωτογονισμός που ποτέ δεν διεφάνη από το παλιό σύστημα προς τον Ξ.Ζολώτα , τον Δ.Χαλικιά , τον Γ.Μπούτο , τον Λ.Παπαδήμο , τον Ν.Γκαργκάνα κι ευτυχώς καθώς αλλιώτικα θα είχαμε μια πρωτόγονη Πολιτεία κατσαπλιάδων από παλιά.
«Οι σημαίες των προγόνων» που έφτιαξε στο σινεμά ο γερό Κλιντ λοιπόν κόντρα στην απρέπεια του εθνολαϊκιστικού ημιολοκληρωτισμού , δηλαδή τα επίκαιρα και παλιότερα πατριωτικά σύμβολα- κι ανάμεσα τους σε περίοπτη θέση ο Διοικητής – από την μια και ο πολακικός ( συλληβδην ) πρωτογωνισμός από την άλλη , ο οποίος προσπαθεί ανεπιτυχώς να υπερβεί την θανατική μεταδοτικότητα του ιού.