Στην είσοδο του Κιέβου, από την πλευρά του αεροδρομίου Μπορίσπιλ, υπήρχε, από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, ένα κομμάτι από οδόφραγμα με χοντρά σίδερα χιαστί που στήθηκαν τότε για να φράξουν το πέρασμα στα τανκς του Χίτλερ, ως μνημείο για να θυμίζει τη βαρβαρότητα της θηριωδίας εκείνης. Ποιος αρρωστημένος νους θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι επτά δεκαετίες αργότερα, τέτοια οδοφράγματα θα στηνόντουσαν ακόμα και στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της Ουκρανίας για να εμποδίσουν τις ορδές του Πούτιν να καταλάβουν την πόλη;

 Το ρολόι της ανθρωπότητας γύρισε με μιας 70 σχεδόν χρόνια πίσω, θυμίζοντας τις χειρότερες μέρες εκείνης της φρίκης. Ισοπεδωμένες πόλεις, με τα ερείπια σπιτιών, σχολείων, νοσοκομείων να καπνίζουν τον όλεθρο ενώ άψυχα σώματα μαχητών και αμάχων, ανεξαρτήτως ηλικίας, κείτονται στη γη και ατέλειωτες ουρές ξεριζωμένων στοιβάζονται στους δρόμους, στα τρένα και στα σύνορα για να γλυτώσουν τη ζωή τους, τη ζωή των παιδιών τους. Η Ουκρανία μετατράπηκε μέσα σε 10 μέρες σε ένα απέραντο κρεματόριο, εξ αιτίας ενός παρανοϊκού δικτάτορα που προχωράει αδίστακτος στην εφαρμογή του μοναδικού σχεδίου για το οποίο εκπαιδεύτηκε «σοσιαλιστικά».

Διαβάστε τη συνέχεια στην athensvoice.gr

Πηγή: www.athensvoice.gr