Εν συντομία: η Ελλάδα δεν κατρακυλά πια, αυτό συνέβαινε στα χρόνια της κρίσης. Η κρίση παρήλθε ήδη τουλάχιστον από το 2015 –αν πράγματι ο όρος ανταποκρινόταν στη χρονική συνάφεια που του αποδίδουμε στον καθημερινό λόγο, δηλαδή την πεπερασμένη, ίσως περιορισμένη και οπωσδήποτε εξαιρετική χρονική περίοδο.
Η χώρα μας βυσσοδομεί παραμορφωμένη. Αυτή είναι η κατάστασή της, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, παραγωγικά και πολιτειακά. Η παραμόρφωση είναι τόσο βαθιά αποδεκτή, που η λογική, η αξιοπρέπεια, η χρηστότητα, η καλοσύνη, ο αλτρουϊσμός, η αλληλεγγύη, ο διάλογος, η αξιοσύνη, η εργασία, η δημιουργικότητα θεωρούνται, κοινώς και άνευ περιστροφών, ελαττώματα, διαβρωτικοί ελιγμοί, στίγματα. Όσοι επιζούν παρασιτούν εις βάρος άλλων? κάποιοι επενδύουν στο μαυραγοριτισμό? γίναμε ο Λεβιάθαν τού πλησίον μας.
Η στιγμή είναι κρίσιμη, καθώς το έτος που διατρέχουμε προσφέρει την τελευταία ευκαιρία, για να αποφευχθεί η ανθρωποφάγα κατάρρευση, στην οποία κλείνουν ευνοϊκά το μάτι φίλοι και εχθροί, κυβερνητικοί ή αντιπολιτευόμενοι της ακροδεξιάς και μαυροαριστεράς. Δε χρειαζόμαστε Κασσάνδρες να προβλέψουν ό,τι κατάματα αναγνωρίζουμε πως επέρχεται. Ούτε Κάσσανδροι μας χρειάζονται, σφετεριστές όπως κι εκείνος υπήρξε, εισηγητές της βίας, σωτήρες, ηγετίσκοι. Ενδεχόμενο εγχείρημα να συγκεντρωθούν σε Μαύρη Βίβλο τα «Έργα και Ημέρες» των κυβερνώντων μας θα τεκμηρίωνε πρόδηλα: η Ελλάδα αφήνει πολύ πίσω σε αυταρχισμό την Ουγγαρία τού Όρμπαν. Όντως ο πρωθυπουργός μας άξιζε το χειροκρότημα Λεπέν και ομοϊδεατών σε εκείνη τη δεσποτική παρλάτα στο ευρωκοινοβούλιο, Καλοκαίρι του ’15! Πιονέροι χέρι χέρι με τον Καμμένο ανοίγουν πανευρωπαϊκά οι δυο τους ευφάνταστες ατραπούς σε βάρος της Ευρώπης και της δημοκρατίας. Οι συνήγοροί τους Ναζί δεν περίμεναν προφανώς το 2018 για να εμπεδώσουν την οφειλή και τα οφέλη τους προς τους εξουσιαστικούς Διόσκουρους.
Δημοκρατικό κίνημα δεν υφίσταται δυστυχώς (μόνο, και μη ευτυχώς, αυτάρεσκα αδρανή κόμματα αυτοαναγορευμένα σε «κινήματα»), ούτε μπορεί σε μια στιγμή τώρα να νεκραναστηθεί, ειδικά όταν η κοινωνία των πολιτών στην Ελλάδα εκφαίνεται μονόμπαντα, όταν οι δυνατοί εκδηλώνουν την αγανάκτησή τους εναντίον των αδύναμων. Για να αποσοβηθούν τα χειρότερα ας ενεργοποιηθεί επιτέλους η συνειδητή δημοκρατική αντιπολίτευση: πότε αν όχι τώρα θα συγκρουστεί θεσμικά, πολιτικά και κοινωνικά με την καθυστέρηση;
Προέχει μία φωνή και ένας στόχος, η άμεση πρόκληση βουλευτικών εκλογών. Χωρίς παρακάλια! Οι εκλογές οφείλουν να προκύψουν μέσω της πίεσης και δράσης της αντιπολίτευσης, να μην αφεθούν στην κυβερνητική πρωτοβουλία. Δεν θα εγκαταλείψουν την εξουσία οι σημερινοί αφεντάδες μας. Ο πρωθυπουργός έδωσε έμφαση στην ανάλογη αποστροφή παίζοντας στο γκροτέσκο μονόπρακτο της Ιθάκης. Πρέπει να τους εξαναγκάσουμε σε εκλογές πριν αναλάβουν οι ορδές των χρυσαυγιτών και των υπερήφανων μανδαρίνων να διαχειριστούν την ελληνική κατάσταση ενόψει αναθεωρητικών δημοψηφισμάτων για την αποτροπή συμφωνημένων και περικοπών. Η δραχμή εκτός της απεριόριστης βίας και των χιλιάδων θανάτων θα σημάνει το οριστικό, όχι απλώς το θεωρητικό, τέλος της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας.
Κάλπες τώρα, ακόμη και αν θα πρέπει να παραιτηθεί άμεσα το σύνολο των βουλευτών και των αναπληρωματικών τους, ώστε να διενεργηθούν υποχρεωτικά εκλογές στην πλειονότητα των περιφερειών της χώρας. Δεν αρκούν οι συνήθεις ύποπτοι και οι διαμαρτυρόμενοι, οφείλει να αποδείξει την αξιοπιστία της και η κοινοβουλευτική μας αντιπροσώπευση. Έτσι κι αλλιώς –«μέρες του ’36» που ζούμε όλοι μας, βουλευτικές αποζημιώσεις στην τρέχουσα Βουλή η προαλειφόμενη νέα 4η Αυγούστου δεν πρόκειται να καταβάλλει.