Λοιπόν, βρέθηκε το νέο επαναστατικό υποκείμενο! Και το όνομα αυτού, ΔΗΜΑΡ! Η εκτόξευση των ποσοστών του νέου (;) κόμματος της εγχώριας αριστεράς, έχει φοβίσει τους ανά τη γη εκπροσώπους του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και αποφάσισαν, μαζί με τους ντόπιους εκπρόσωπους τους και τους λοιπούς αφελείς που δεν καταλαβαίνουν, ότι για να μπορέσει να μην απειληθεί το σύστημα, πρέπει να εξαφανιστεί το κόμμα αυτό! Για το σκοπό αυτό επινοήθηκαν διάφοροι τρόποι διαστρέβλωσης του πολιτικού λόγου και πράξεων της ΔΗΜΑΡ. Να μερικά παραδείγματα που χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό:
1. Λίγο πριν από το περασμένο καλοκαίρι εισήχθη στη Βουλή για συζήτηση και ψήφιση το νομοσχέδιο για την παιδεία. Η στάση τότε της ΔΗΜΑΡ ήταν ότι αυτό αποτελεί προσπάθεια υπονόμευσης του δημόσιου χαρακτήρα των ελληνικών ΑΕΙ. Επέλεξαν δε να υπερασπιστούν το υψηλής ποιότητας ελληνικό πανεπιστήμιο με κείμενα που έφεραν τις υπογραφές βαριών ονομάτων της πανεπιστημιακής κοινότητας, προκαλώντας μάλιστα την αποχώρηση κάποιων μη σημαντικών μελών της κεντρικής καθοδήγησης, πανεπιστημιακών κι αυτών, αλλά όχι τόσο αξιόλογων όσο οι προηγούμενοι. Αλλά μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα. Ο καθείς δικαιούται να έχει άποψη, γιατί δημοκρατία (νομίζουμε ότι) έχουμε. Πριν από λίγες μέρες, τραμπούκοι (μάλλον προβοκάτορες του διεθνούς καπιταλισμού) διέλυσαν τις εκλογές σε όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ και η ΔΗΜΑΡ εξέδωσε ανακοίνωση καταγγέλλοντας τη βία. Όπως όμως η ανακοίνωση επισημαίνει, οφείλεται στην ένταση που έχει δημιουργηθεί στα πανεπιστήμια από την πολιτική του υπουργείου. (Άντε γεια σου και προς στιγμήν τρόμαξα ότι θα κατήγγειλαν τη βία χωρίς «αλλά»…) Έλα όμως που πριν από λίγες μέρες είχε προτείνει μαζί με τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ την αναβολή των εκλογών γιατί προσβάλουν την πανεπιστημιακή κοινότητα. Σε έναν ψηφισμένο νόμο! Η διεθνής αντίδραση κατήγγειλε τη ΔΗΜΑΡ ότι συμβάλλει με την πολιτική της στη συντήρηση της σημερινής κατάντιας των ελληνικών ΑΕΙ!
2. Πριν από λίγες μέρες ψηφίστηκε στη Βουλή ένας από τους εφαρμοστικούς νόμους που περιλάμβανε και την απελευθέρωση των επαγγελμάτων. Η μαύρη διεθνής διέδωσε ότι ΔΗΜΑΡ, ως εκπρόσωπος των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης, καταψήφισε την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων. Προφανώς λόγω τις υποστήριξης στη μεσαία τάξη που το κόμμα αυτό αποφάσισε να εκπροσωπήσει.
3. Πρέπει επίσης να προσεχθούν ιδιαιτέρως οι καταγγελίες εναντίον συνδικαλιστών όπως Φωτόπουλος και ΣΙΑ, γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την εγκαθίδρυση ενός νέου Μακαρθισμού, που είναι και ο στόχος των δανειστών μας. Κύκλοι που εκφράζουν τον Σόιμπλε μας δείχνουν με το δάχτυλο, θυμίζοντάς μας τον Καζάν που προσχηματικά τα έβαλε με το συνδικάτο των φορτοεκφορτωτών, ενώ στην πραγματικότητα έδινε πράσινο φως στον αυταρχισμό και την οπισθοδρόμηση. Οι ίδιοι κύκλοι διαδίδουν ότι η ΔΗΜΑΡ δεν ψήφισε το μνημόνιο, γιατί με τον τρόπο αυτό υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης που εκπροσωπούνται από τους Φωτόπουλους. Αν είναι ποτέ δυνατόν!
4. Είναι επίσης σε όλους γνωστό ότι με σκοπό την υπονόμευσή της, κέντρα της αλλοδαπής διέδωσαν ότι η ΔΗΜΑΡ καταψήφισε το νόμο για το PSI, ενώ αντίθετα, με αποφασιστικότητα ο πρόεδρός της είχε δηλώσει ότι είναι ένθερμος υποστηρικτής της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και με χαρά θα έπαιρνε τα χρήματα που μας δίνουν. Αντίθετα, δεν θα ανεχόταν με τίποτε να μας επιβάλουν αυτοί οι άθλιοι τόσα αντιλαϊκά μέτρα, όπως η σύλληψη της φοροδιαφυγής, η μείωση του αριθμού των αργόσχολων δημοσίων υπαλλήλων, κ.λπ.
5. Ευτυχώς που υπάρχουν και μερικοί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που αποκάλυψαν (Καθημερινή, 24/ 02/ 2012) με τον χαρακτηριστικό τίτλο « Σειρά τώρα έχει ο… Κουβέλης») ότι οι δανειστές μας, αφού κατάφεραν να απολύσουν το μόνο έλληνα που σήκωσε το ανάστημά του, τον Γ. Παπανδρέου, τώρα έβαλαν στο στόχαστρο το μοναδικό εναπομείναντα πολιτικό που φυλάει τις Θερμοπύλες του Ελληνισμού, τον Φ. Κουβέλη. Ίτε παίδες Ελλήνων!
6. Τέλος, όλοι αυτοί οι άθλιοι του διεθνούς κεφαλαίου, έγραψαν μια ανακοίνωση που λέει ότι, δήθεν, η ΔΗΜΑΡ κατήγγειλε τη Γερμανική Αριστερά για το ότι καταψήφισε τη δανειακή σύμβαση με την Ελλάδα, «βαδίζοντας τον επαναστατικό δρόμο του συμβιβασμού με τον λαϊκισμό»! Ευτυχώς που οι σύντροφοι του κόμματος το πήραν είδηση και απέτρεψαν τη διάδοση της πλαστής ανακοίνωσης, κατεβάζοντάς την από το site του κόμματος!
Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλά παραδείγματα, αλλά προτιμώ στο τέλος να σοβαρευτώ για λίγο. Επιγραμματικά, θέλω να δηλώσω γιατί πυροβολούμε, όσοι πυροβολούμε, τη ΔΗΜΑΡ, προς απάντηση ερωτημάτων που τέθηκαν στο διαδίκτυο.
1.Γιατί έχουμε ακόμη δημοκρατία (μέχρι ο Τσίπρας, ή η Χρυσή Αυγή, εγκαθιδρύσουν τη δική τους). Και στις δημοκρατίες είθισται τα κόμματα να υφίστανται κριτική και όχι μόνο να δείχνουν με το δάχτυλο τους άλλους.
2. Γιατί, κατά την άποψή μας, η ΔΗΜΑΡ είναι ένα λαϊκίστικο κόμμα παλαιοπασοκικού τύπου, το οποίο, κάποιοι από εμάς το γνωρίσαμε πολύ καλά, όπως άλλωστε και ο ελληνικός λαός. Χωρίς πρόγραμμα (τελευταία κάποιοι αυτό το θεωρούν πλεονέκτημα στο όνομα της πολυσυλλεκτικότητας), με προτάσεις για εναλλακτικές πολιτικές που δεν περιγράφονται (ούτε οι πολιτικές, ούτε οι συνέπειες τους), με δακρύβρεχτες δηλώσεις τύπου Λοβέρδου, υπέρ τού συνεχώς εξαθλιούμενου λαού.
3. Γιατί με απροσδιόριστες γενικεύσεις του τύπου «είμαστε με την Ευρώπη» αλλά χωρίς να μας λέει τι πρέπει να κάνουμε ΕΜΕΙΣ για να μείνουμε στην Ευρώπη, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια εκεί όπου η ίδια θέλει, κατά δήλωσή της πάντα, να αποφύγει.
4. Γιατί αποκοιμίζει τον ελληνικό λαό αποκρύπτοντάς του την αλήθεια, προσπαθώντας, όπως σε άλλες εποχές και με άλλους όρους έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Στο όνομα της ψηφοθηρίας και μόνο, προσπαθεί χαϊδεύοντας αυτιά… ότι δεν υπάρχουν δικές μας ευθύνες, αναπαράγοντας τη φιλολογία της εγχώριας «αριστεράς» περί ξένου παράγοντα που απεργάζεται την καταστροφή μας. Και συντηρεί μ’ αυτόν τον τρόπο το διαχρονικό της πρόβλημα, που, όπως αναρωτιόταν ο K. Αξελός, είναι «το στοίχημα αν, αφήνοντας κατά μέρος την αυταρέσκειά της, θα περάσει στο στάδιο της προσπάθειας και της συνέπειας».
5. Γιατί πολεμάει τη δήθεν κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος, που στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο, που να λειτουργεί για το δημόσιο συμφέρον. Ενώ χρειάζεται η πλήρης κατεδάφισή του και η οικοδόμηση ενός άλλου, που αν δεν είναι ίδιο, τουλάχιστον να μοιάζει με εκείνα της Ευρώπης, και στοιχειωδώς να μην αναπαράγει τον εαυτό του και τα συμφέροντά του, αλλά να λειτουργεί υπέρ της κοινωνίας και ιδιαίτερα του ευπαθούς τμήματός της.
6. Γιατί, αντί να γίνει ένα κόμμα της νεωτερικότητας, συνεχίζει τη μετανεωτερική παράδοση της σύγχυσης και της οπισθοδρόμησης. Γιατί ενώ το αίτημα είναι για ένα κόμμα που να «μην είναι ένας μηχανισμός χάρη στον οποίο, σε ολόκληρη την επικράτεια μιας χώρας να μη βρίσκεις ούτε έναν που να συγκεντρώνει την προσοχή του για να διακρίνει εν μέσω δημοσίων πραγμάτων το αγαθό, τη δικαιοσύνη και την αλήθεια», όπως έγραφε το 1950 η μεγάλη γαλλίδα διανοήτρια Σιμόνη Βέιλ, η ΔΗΜΑΡ είναι ακριβώς το αντίθετο, όπως άλλωστε και όλα τα κόμματα της χώρας.
7. Γιατί πιστεύουμε ότι πριν υπάρξει αριστερά ή δεξιά (δηλαδή πολιτική), πρέπει να υπάρξει κοινωνία. Και πριν υπάρξει σχηματισμός του δίπολου «κεντροαριστερά-κεντροδεξιά», πρέπει να λύσουμε το διαχρονικό πρόβλημα της χώρας που είναι το δίπολο «Καπιδίστρια – Πετρόμπεη». Αλλιώς, το πρώτο δίπολο θα είναι ένα virtual reality προς κατανάλωση των αρθρογραφούντων και των πολιτικών δυνάμεων που γοητεύονται από δημοσκοπικά, ή, έστω, εκλογικά ποσοστά.
8. Γιατί χρειαζόμαστε ως κοινωνία κατεύθυνση και ανασύσταση του φαντασιακού μας. Αλλιώς θα ζούμε μέσα στη σύγχυση και το αδιέξοδο. Και η ΔΗΜΑΡ, όπως άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ, οφείλουν να συμβάλλουν σ’ αυτό – τους κόβω να μη μπορούν (!) όπως θα έλεγε και η γνωστή διαφήμιση!
9. Γιατί θέλουμε μια μη ναρκισσιστική αριστερά, που τόσο η ίδια, όσο και τα στελέχη της, να μη γοητεύονται μόνο από τον ψευδεπίγραφο τίτλο της! Δεν έχουμε πληρώσει πολλά ως τόπος από τη μη ύπαρξή της;
Λοιπόν, θα «πυροβολούμε» τη ΔΗΜΑΡ, όπως και όλα τα κόμματα που δεν συγκροτούν ένα λόγο διεξόδου για το γενικό καλό του τόπου και του λαού του, έτσι ώστε να ξεπερνούν με τον πολιτικό λόγο αλλά και τις πράξεις τους αυτό που ο Ράμφος εύστοχα ονομάζει «ασάλευτο παρόν». Η ΔΗΜΑΡ δεν έχει δικαίωμα ούτε σε ιδιαίτερη συμπεριφορά, ούτε σε ασυλία. Το «δώστε της χρόνο», δεν το δικαιούται, γιατί παρά το νεαρόν του τίτλου της, είναι εξίσου υπεύθυνη για τα δεινά του τόπου με όλους τους άλλους.
Και τέλος, ας μην αυταπατόμαστε: «Κανένας δεν εξαπατήθηκε. Το να ισχυρίζεσαι «δεν ξέραμε» είναι ένα καθησυχαστικό συλλογικό ψεύδος», όπως έγραφε πριν από αρκετές δεκαετίες ο Γκόρκι στον Ρομέν Ρολάν.