Η «στήλη» χαιρετά σήμερα τους αναγνώστες της, για όλη την προεκλογική περίοδο, αφού ο υπογράφων συμμετέχει στις εκλογές, ως υποψήφιος βουλευτής στη Β’ Αθηνών, με τη Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ). Οφείλω δύο διευκρινίσεις: Η πρώτη αφορά την οικογένεια του «Εθνους». Εγραψα πάντα αυτό που πίστευα σωστό, χωρίς «παρεμβάσεις», «υποδείξεις» ή «αυτοπεριορισμούς». Αυτό που θα ’πρεπε να ’ναι παντού δεδομένο, στον ελληνικό Τύπο δεν είναι τόσο αυτονόητο… Γι’ αυτό νιώθω την ανάγκη να το πω καθαρά. Η δεύτερη διευκρίνιση είναι ότι η «στήλη» ήταν αμερόληπτη, αλλά πάντα με συγκεκριμένη «οπτική γωνία». Αυτήν της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, χωρίς όμως να «υπηρετεί» συγκεκριμένα κομματικά βάρη ή πρόσωπα. Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, ο κ. Φώτης Κουβέλης, μου έκανε την τιμή να μου προτείνει να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο του κόμματός του. Το σκέφτηκα, για να είμαι ειλικρινής, πολύ.
Η θετική ανταπόκρισή μου συνδέεται με τρεις πολιτικές παραμέτρους. Η πρώτη έχει σχέση με την ανάγκη αλλαγής και ανασυγκρότησης του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος της χώρας. Το καινούργιο δεν προκύπτει μόνο από την κριτική, χρειάζεται ρίσκο και δραστήρια συμμετοχή από περισσότερους πολίτες. Η δεύτερη παράμετρος συνδέεται με την ανάγκη επαναθεμελίωσης του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, μετά την «κακομεταχείριση» που υπέστη ιδίως τα τελευταία χρόνια, από τον κυρίαρχο μεταπολιτευτικό φορέα της Κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ. Και η τρίτη παράμετρος συνδέεται με την ανάγκη στο «πρόσωπο» της ΔΗΜΑΡ, η χώρα να αποκτήσει μία Αριστερά υπεύθυνη, καθαρά δημοκρατική και ευρωπαϊκή, που δεν θα διαμαρτύρεται μόνο, αλλά θα προτείνει ρεαλιστικές λύσεις και δεν θα φοβάται να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, στη βάση ενός προοδευτικού προγράμματος, με αξιόπιστες πολιτικές και φερέγγυα πρόσωπα.
Η σταδιακή απαγκίστρωση από τις «επαχθείς» ρυθμίσεις του Μνημονίου, που τροφοδοτούν μία «ανεξέλεγκτη ύφεση» και διαλύουν την «κοινωνική συνοχή» της χώρας, είναι μείζων προτεραιότητα. Οχι άλλα μέτρα λιτότητας και περισσότεροι πόροι για την ανάπτυξη. Η άποψη αυτή ενισχύεται σε όλη την Ευρώπη, καθώς αναδεικνύεται το αδιέξοδο του συντηρητικού «Γερμανικού δρόμου». Να μειώσουμε τα ελλείμματα, αλλά με άλλους «ισοδύναμους» τρόπους, όχι εις βάρος των μισθών, των συντάξεων και της εργασίας, αλλά με διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Ούτε η «μνημονιακή τρομοκρατία» ούτε ο «αντιμνημονιακός λαϊκισμός» συνιστούν σοβαρές απαντήσεις. Η χώρα έχει ανάγκη και από σταθερότητα και από κυβερνησιμότητα. Αλλά για να γίνουν αυτά, απαιτούνται ουσιαστικές προϋποθέσεις, που συμπυκνώνονται σε δύο φράσεις: Οικονομία ζωντανή και κοινωνία όρθια. Ολα τ’ άλλα είναι ανεφάρμοστα σχέδια επί χάρτου… Υπ’ αυτή την έννοια, οι εκλογές είναι κρισιμότατες. Και οι πολίτες πρέπει να δώσουν σαφή μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις!