Η Πανδημία
Η πανδημία βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο και η κυβέρνηση ανέλαβε τον κίνδυνο κάποιας χαλάρωσης, όπως, σύμφωνα με δημοσκοπικά ευρήματα, επιθυμεί μεγάλη μερίδα πολιτών που έχει «κουραστεί». Εάν τα μέτρα αυτά αποτελούν τη χρυσή τομή ισορροπίας μεταξύ δημόσιας υγείας και οικονομίας, εάν σταθεροποιήσουν ή βελτιώσουν την κατάσταση ή εάν αποδειχτούν αυτοκτονικά, θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες. Γεγονός είναι ότι η εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση και τους θεσμούς έχει υπονομευθεί. Οι καθημερινές δημόσιες διαμάχες των επιστημόνων έδωσαν αφορμή για την απαξίωσή τους από καιροσκοπικές πολιτικές δυνάμεις.
Η συζήτηση στη Βουλή (2/4) σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων έκανε ολοφάνερο ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης στερούνται σοβαρότητας και συγκεκριμένων προτάσεων. Διότι, το συγκεκριμένο έχει πολιτικό κόστος. Η γενική καταγγελία, η μπούρδα και η αρλούμπα προφανώς κανένα. Ο κ. Τσίπρας τη μια μέρα υποστηρίζει ότι η εστίαση δεν πρέπει να ανοίξει την επομένη το αντίθετο. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Όσο για το ΚΙΝΑΛ μπορεί να στοχεύει σωστά αλλά μάλλον έχει χάσει το μέτρο. Διότι, ακόμα και στις σημερινές συνθήκες έξαρσης της πανδημίας και ασφυκτικής πίεσης στο Σύστημα Υγείας, η χώρα βρίσκεται προς το παρόν σε πολύ πιο καλή κατάσταση σε σχέση με άλλες, πολύ πιο πλούσιες και πιο οργανωμένες ευρωπαϊκές χώρες.
Τι θα απογίνουν οι κορωνοκάπηλοι χωρίς κορωνοϊό; Δεν θα αργήσει να φανεί.
Μέσα σε μια τέτοια ζοφερή κατάσταση οι μόνοι που βρέθηκαν να χασκογελούν και να χαχανίζουν αναίσχυντα ήταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και το κόμμα του. Διότι, ποντάρουν στα πτώματα και την καταστροφή της χώρας. Υποδαυλίζουν τη δημιουργία χάους. Για να έρθουν κατόπιν αυτοί ως «σωτήρες», όπως με τα Μνημόνια, που τα έσκισαν αυθωρεί.
Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης
Εν μέσω μια τέτοιας δύσκολα διαχειρίσιμης κατάστασης, ο Π/Θ ορθώς ανακοίνωσε (31/3) το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. «Ελλάδα 2.0». Πρόκειται για την αξιοποίηση των πόρων που έχουν διατεθεί στην Ελλάδα από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ ύψους 32 δις ευρώ, (17,8 δις σε επιδοτήσεις και 12.7 σε δάνεια), που με την αναμενόμενη μόχλευση ιδιωτικών κεφαλαίων το συνολικό ποσό μπορεί να ανέλθει στα 57 δις την επόμενη 6ετία. Ποσό τεράστιο και πρωτοφανές. Το Σχέδιο περιλαμβάνει 160 έργα και 58 μεταρρυθμίσεις, αναμένεται δε να δημιουργήσει 200.000 νέες θέσεις εργασίας. Θα υποβληθεί εντός των προσεχών ημερών στην ΕΕ. Κι είναι από τα καλύτερα κατά ευρωπαϊκή εκτίμηση.
Όσο καθυστερεί η τιθάσευση της πανδημίας τόσο επιδεινώνεται η οικονομική κατάσταση κι όχι μόνο στην Ελλάδα. Η πορεία του εμβολιασμού αποτελεί παντού ένα από τα βασικά κλειδιά της επιτυχίας και της ελεγχόμενης επανόδου σε κάποια κανονικότητα και ρυθμό συλλογικής και ατομικής ζωής. Υπάρχει κάποιο όριο στήριξης και αντοχής της οικονομίας, διατήρησης στοιχειώδους κοινωνικής συνοχής. Οι διαθέσιμοι πόροι δεν είναι απεριόριστοι. Ήδη το κόστος ανέρχεται μέχρι στιγμής σε 40 δις ευρώ. Ουκ ολίγα.
Τα πάντα σχεδόν θα κριθούν στον τομέα της οικονομίας. Η ανάταξη και η ανάπτυξη, η απασχόληση, το βιοτικό επίπεδο, το κοινωνικό κράτος, οι υποδομές, η ποιότητα ζωής, η ευημερία, διεθνής θέση της χώρας, η κυβέρνηση, η πολιτική σταθερότητα, τελικά το μέλλον της. Εδώ διακυβεύεται σοβαρά το μέλλον της χώρας.
Κύμβαλα Αλαλάζοντα
Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει κάποιες εναλλακτικές προτάσεις. Δεν έχει παρά μόνο τις συνεχείς καταγγελίες επί παντός επιστητού. Γι αυτό και ο «Λεγάμενος» όρισε αγορητή στη Βουλή στην υπόθεση Καλογρίτσα-Ν. Παππά, τον γνωστό Παύλο Πολάκη. Για να υπενθυμίσει στο αριστερό εκλογικό κοινό του κόμματος δια της γλωσσικής του βαρβαρότητας και πολιτικής χυδαιότητας ότι, μεταξύ άλλων, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πραγματική «Παράταξη» (sic) του Βελουχιώτη. Ο κληρονόμος του. Άλλη μια «κληρονομιά» πέραν αυτής της «Δημοκρατικής Παράταξης» που πρόσφατα διεκδίκησε ο κ. Τσίπρας. Βενιζέλος και Βελουχιώτης, Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν επαρκείς. Χρειάστηκαν οι Κολοκοτρώνης και Μακρυγιάννης. Απ΄ όλα έχει ο μπαξές. Πυξίδα αισιοδοξίας η «πλούσια» κληρονομιά, οι ανεξίτηλες αξίες του Βελουχιώτη. Αξιακός Οδηγός Ανάπτυξης στον 21ο αιώνα. Όσοι δε άσκησαν για το θεαθήναι κάποια κριτική στον «αψύ Σφακιανό» παρέλειψαν σκοπίμως το ουσιώδες, ότι δηλαδή καλύπτεται πλήρως από τον αρχηγό του κόμματος. Έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αυτο-εξευτελισμού. Γι αυτό και ο Σφακιανός με άνεση τους περιφρονεί, τους περιπαίζει και τους γράφει εκεί που αυτός έχει Πολλάκις γράψει την ευπρέπεια και πολλούς άλλους… Άλλωστε, ο ίδιος ο αρχηγός είχε τονίσει σε προεκλογική του ομιλία (2019) ότι ο Βελουχιώτης είναι «ανατριχιαστικά επίκαιρος»!!
Αναλόγως, ο κ. Κ. Ζαχαριάδης στην υπόθεση της Siemens σε σχέση με τον διαγωνισμό προμήθειας self tests για του κορωνοϊό, μετά από έναν ανελέητο βομβαρδισμό της κοινής γνώμης επί τετραήμερο με προφανή ψεύδη και ολοκληρωτική προπαγάνδα παραδέχτηκε κάποια «αστοχία». Δε χάλασε κι ο κόσμος. Φυσιολογικό. Για τους αυτόκλητους ιδιοκτήτες κάποιου φαντασιακού και κληρονομικώ δικαίω αριστερού «ηθικού πλεονεκτήματος» ακόμα και τα πιο φοβερά και απεχθή εγκλήματα βαπτίζονται σε «λάθη». Σε μια «αστοχία» θα σταθούμε!
Κύμβαλα αλαλάζοντα στον ΣΥΡΙΖΑ («όσο πιο άδειος είναι ο τενεκές τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει»), παρέα με το φάντασμα του Βελουχιώτη, την εμφυλιοπολεμική ψύχωση και τον «λαϊκό αγωνιστή» Κουφοντίνα, τον αδίστακτο και αχαλίνωτο λαϊκισμό και την πτωματολογία του. Δεν έχουν στην ουσία τίποτα να προσφέρουν στη χώρα.
«Ελλάδα 2.0»
Η χώρα μας οφείλει επειγόντως να στρέψει με αισιοδοξία το βλέμμα της προς το μέλλον. Για να μπορέσει να κατακτήσει ισότιμη σχέση στον σκληρό πυρήνα στης ΕΕ, την ευρωζώνη, δεν αρκεί πλέον να αλλάξει σελίδα, αλλά Τροπάριο, Ύμνο, Βιβλίο αν θέλει να μην χάσει το τελευταίο τρένο για την πρόοδο, την ευημερία και την ασφάλειά της. Κυριολεκτική Επανάσταση σε πολλά επίπεδα χρειάζεται.
Το Σχέδιο «Ελλάδα 2.0» προσφέρει όραμα, ελπίδα και μεγάλες δυνατότητες για μια άλλη, Νέα Ελλάδα. Μια νέα δυναμική εκκίνηση για να συντονιστεί με τη νέα επαναστατική εποχή. Μια, ανεπανάληπτη ίσως, ιστορική ευκαιρία. Για να εφαρμοστεί, όμως, ένα τέτοιο Σχέδιο μεσοπρόθεσμης πνοής θα πρέπει να διαμορφωθούν οι πολιτικοί και κοινωνικοί όροι και συμμαχίες ούτως ώστε να καταφέρουν να υπερκεράσουν τις δυνάμεις της αδράνειας, των συντεχνιών, των πελατειακών και παρασιτικών δυνάμεων, κι όλων των παθογενειών που κρατούν τη χώρα δέσμια των αδυναμιών και του κακού εαυτού της. Και γι αυτό χρειάζεται να δοθούν σκληρές πολιτικές αλλά κι ιδεολογικές μάχες σε βάθος χρόνου. Ο δρόμος κάθε άλλο παρά στρωμένος με ροδοπέταλα είναι.
Το Χρέος των Προοδευτικών Δυνάμεων
Γι αυτό οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να αποτελέσουν μέρος μιας νέας εποχής και μιας νέας χώρας ή μέρος των προβλημάτων της, της αδράνειας, της διαιώνισης των παθογενειών της, της οπισθοδρόμησης, της παλινδρόμησης σε νέα διχαστική πολιτική δίκην Εμφυλίου που πάση θυσία επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, που ανήκει σε άλλον πολιτικό αστερισμό. Δεν έχει καμιά σχέση με τη «Δημοκρατική Παράταξη». Απλώς σκυλεύεται την παράδοσή της.
Τα σημαντικά θέματα και οι προτεραιότητες του Σχεδίου έχουν επισημανθεί όχι μόνο από την Έκθεση της Επιτροπής του νομπελίστα οικονομολόγου Χριστόφορου Πισσαρίδη, αλλά και από σειρά εγχώριων και ξένων μελετών. Δεν ανακαλύφτηκε τώρα ο τροχός. Ωστόσο, μόνο προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, ενταγμένες και ανένταχτες που παρεπιδημούν στον πολιτικό χώρο της σοβαρής και δημοκρατικής Αριστεράς, του Κέντρου, της Κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας που έχουν αποδείξει ότι νοιάζονται για το μέλλον της χώρας κι έχουν σε κρίσιμες ιστορικές καμπές επιδείξει υψηλό αίσθημα εθνικής, πατριωτικής ευθύνης, μπορούν να συμβάλλουν κριτικά αλλά δημιουργικά και ουσιαστικά στη νέα εποχή.
Η εμπλοκή των πολιτικών αυτών προοδευτικών δυνάμεων στο Σχέδιο για το μέλλον της χώρας αποτελεί στην ουσία την αναγκαία και υπέρτατη εγγύηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, της προστασίας των αδυνάτων, του κοινωνικού κράτους, της εκ των ουκ άνευ πολιτικής σταθερότητας και προοδευτικής διακυβέρνησης. Το Σχέδιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί πολιτικά χωρίς τις δυνάμεις αυτές.