Δεν έχουν πλέον να μοιραστούν ιδέες, δεν έχουν να μοιραστούν πολιτικές θέσεις και προγράμματα και μοιράζονται κρατικά αξιώματα και κομματικές θέσεις για όσο χρόνο τους μένει ακόμη στην κυβερνητική εξουσία Αυτός είναι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κυβερνητικό κόμμα χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα, χωρίς προγραμματικό σχέδιο, που πελαγοδρομεί ανάμεσα στις ανοικτές θάλασσες των μνημονίων, των νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών πρακτικών και στις κρατικιστικές, ολοκληρωτικές του ιδεοληψίες και αγκυλώσεις. Ο δήθεν ριζοσπαστισμός του πήγε περίπατο και πνίγηκε μέσα στα ψέματα, τους χυδαίους οπορτουνισμούς και τυχοδιωκτισμούς της ηγετικής του φράξιας που σήμερα κατοικοεδρεύει στο Μαξίμου.
Η υποτιθέμενη μετατόπισή του προς τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, με την συνδρομή κάποιων καιροσκόπων της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατικής αριστεράς, μόνο ως κρύο ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί. Όταν συνεχίζει να βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία με τον ακροδεξιό-εμετικό Καμμένο και να έχει στις τάξεις του σε κεντρικούς κυβερνητικούς ρόλους, Πολάκηδες, Παπαγγελόπουλους, Κουρουμπλήδες και Σπίρτζηδες. Κανένα από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ των χρόνων της περιπλάνησης του στην πολιτική έρημο του περιθωρίου, ούτε της περιόδου της ραγδαίας του ανόδου μετά το 2012, πολύ δε περισσότερο της αρχικής περιόδου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, δεν υπάρχουν σήμερα.
Κανένας ηθικός και ιδεολογικός δεσμός δεν συνδέει πλέον ούτε διατρέχει τα μέλη και τα στελέχη του, εκτός από την κυβερνητική συγκολλητική δύναμη της εξουσίας, ισχυρότατης μεν αδύναμης όμως να κρατήσει την συνοχή και να εξασφαλίσει κοινή πολιτική δράση σε βάθος χρόνου. Το πολιτικό μόρφωμα Φραγκεστάϊν του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε να δημιουργείται με την απομάκρυνση από τις παραδόσεις της ανανεωτικής αριστεράς επί της προεδρίας Ν. Κωνσταντόπουλου, όταν η η ηγετική «τρόικα» Κωνσταντόπουλου – Πιτσιόρλα – Βούτση άνοιξε τον δρόμο για την μαζική είσοδο και την τοποθέτηση σε κεντρικές θέσεις «Μπανιάδων», ακροαριστερών πολιτικών υποστηρικτών τρομοκρατικών ομάδων και της φράξιας της Νεολαίας με Τσίπρα – Παππά. Ολοκληρώθηκε την περίοδο της ηγεσίας Αλαβάνου με την ανοχή και τον καιροσκοπισμό της ανανεωτικής τότε τάσης, στα πλαίσια διανομής της κομματικής εξουσίας και των βουλευτικών και ευρωβουλευτικών εδρών.
Ο παλαιός ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ μετατράπηκε – μεταλλάχθηκε τότε από ένα κόμμα Πολιτικής Ενότητας, ευρωπαϊκού προσανατολισμού, όπου συνυπήρχαν: ανανεωτές της αριστεράς, σοσιαλδημοκράτες, νεοκομμουνιστές, οικολόγοι και αστοί δημοκράτες του ριζοσπαστικού κέντρου, σε ένα κόμμα της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς των κινημάτων, (εξωκοινοβουλευτικής νοοτροπίας και πρακτικών). Σε κόμμα ιδεολογικής και όχι πολιτικής και προγραμματικής ενότητας (παρά το γεγονός ότι στην πρώτη φάση εξακολουθούσαν να λειτουργούν τάσεις). Η απόλυτη ιδεολογική επικράτηση της αριστερίστικης νέας ηγετικής ομάδας μετέτρεψε στην πραγματικότητα τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά την επίφαση κάποιας δημοκρατικότητας και πολυφωνίας, σε μονολιθικό, νεοσταλινικό κόμμα υπό την ηγεσία Τσίπρα, το οποίο έθεσε ως στόχο την κατάκτηση της εξουσίας με κάθε δυνατό μέσο και τρόπο. Η δύναμη αυτού του είδους της ενότητας που επιβλήθηκε σχεδιασμένα και μεθοδικά βοήθησε πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ και την χαμηλού ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου ηγετική ομάδα Τσίπρα, να επιδείξει πολιτικό δυναμισμό, να μπορεί να λέει ότι πολιτική μπούρδα θέλει, να εξοντώνει εσωκομματικούς της αντιπάλους (με πρώτο μεγάλο θύμα τον Αλαβάνο), να υπόσχεται τα πάντα στους πάντες χωρίς ενδοιασμούς και να έχει λυμένα τα χέρια της για κάθε είδους τυχοδιωκτισμό.
Όμως αυτά που πριν λίγα χρόνια βοήθησαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα να κυριαρχήσουν, μετατρέπονται τώρα σε εσωτερικά «καρκινώματα» που με ταχύτατο ρυθμό οδηγούν στην αποσύνθεση, στην αποσυσπείρωση και την διάλυση. Είναι αυτά τα ίδια που γίνονται τώρα από τα βασικά τους προβλήματα, όχι μόνο για να συγκρατηθούν στην εξουσία, πράγμα που πλέον έχει χαθεί ως προοπτική, αλλά και για να παραμείνουν μετέπειτα με κάποιες αξιώσεις εντός του πολιτικού σκηνικού. Όσοι πιστεύουν ότι ένας ηττημένος εκλογικά ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να υπάρξει μετέπειτα ως ισχυρή αντιπολίτευση στη Βουλή και γενικότερα στο πολιτικό σκηνικό κάνουν λάθος. Οι ιδεοληψίες, οι πολιτικές αυταπάτες, οι βαριές ευθύνες για την καταστροφή που έχουν ήδη προκαλέσει και συνεχίζουν να προκαλούν, κάποια στιγμή θα βαρύνουν ασήκωτα στις πλάτες τους.
Τα μέλη, τα στελέχη και οι Βουλευτές του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ ζουν μια σχιζοειδή ψυχολογική πραγματικότητα , που το τέλος της είναι ταυτισμένο με την προδιαγραφόμενη εκλογική, πολιτική και ηθική τους ήττα. Μια ήττα που θα λειτουργήσει διαλυτικά τόσο για την όποια προσωπική πολιτική τους επιβίωση όσο και του πολιτικού οικοδομήματος που σήμερα συναποτελούν. Η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ήταν εξαρχής μια φαρσοκωμωδία για τα πολιτικά δεδομένα μιας χώρας μέλους της ΕΕ και της ευρωζώνης και μια τραγική περίοδος με τεράστιο κόστος για την χώρα και την κοινωνία.
Η πολιτική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ θα ηττηθεί στρατηγικά. Αναμένεται να καταλήξει και σε μια πολιτική τραγωδία για τα μέλη της ηγεσίας του,…αυτό όμως είναι δικό τους πρόβλημα, δεν αφορά την Κεντροαριστερά.