Η πασχαλινή δήλωση του πρωθυπουργού με την οποία επανατοποθέτησε την Τήλο στον χάρτη ως το “ανατολικότερο σύνορο” της Ευρώπης μπορεί να προκάλεσε γέλια, αλλά καθόλου στοχασμό. Σε συνέχεια παλαιότερων ολισθημάτων, όπως αυτό περί της απουσίας θαλασσίων συνόρων ή εκείνο του διαχωρισμού της Λέσβου από την Μυτιλήνη, η νέα ρητορική αστοχία του Αλέξη Τσίπρα αντιμετωπίστηκε και πάλι ως δείγμα φτωχής γνώσης. Ή, έστω, ως απόδειξη επικίνδυνης επιπολαιότητας. Λίγοι αναρωτήθηκαν, πάντως, για τους λόγους που επιτρέπουν, κάθε τόσο, στον πρόεδρο της κυβέρνησης να εκτοξεύει -δημοσίως και με περισσή άνεση- μεγάλες αρλούμπες…
Είναι αλήθεια πως οι παρεμβάσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων δίνουν συχνά αφορμές για σχόλια εύκολα και γελοιογραφικά. Πράγματι, όταν αγνοείς την παρουσία της Ρόδου, της Σύμης ή του Καστελόριζου ανατολικότερα της Τήλου, τότε άκοπα χαρακτηρίζεσαι αγεωγράφητος. Αν περιορίζεις στο Αιγαίο τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε μηδενίζεσαι στην αριθμητική των μελών της, αφού ξεχνάς την Κύπρο της Μεσογείου. Αν, δε, όλα αυτά προστεθούν στην περίφημη «στροφή 360 μοιρών» ή στις Συμπληγάδες Πέτρες που μετακόμισαν από την Αργοναυτική εκστρατεία στην Οδύσσεια, το πρόχειρο συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Είναι άσχετοι! Αρκούν, όμως, δυο λέξεις για να ερμηνευτεί το επαναλαμβανόμενο φαινόμενο της αερολογίας;
Θα τολμήσω να ισχυριστώ ότι η όποια ημιμάθεια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποτελεί, ίσως, το μικρότερο πρόβλημα. Δεν εξελέγησαν, άλλωστε, ούτε ως παντογνώστες, ούτε ως άριστοι του πνεύματος. Και, επιπλέον, δεν είναι οι μόνοι Έλληνες που μιλούν σπαστά αγγλικά, συγχέουν ιστορικά δεδομένα, μπλέκονται με τις παροιμίες κι εξακοντίζουν νεολογισμούς που θεωρούν εξυπνάδες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα έγκειται στη βεβαιότητα με την οποία εκπέμπονται όλα τούτα. Στην απουσία κάθε εσωτερικού φίλτρου ή δισταγμού, που γεννά η εύλογη ανασφάλεια για την αποτροπή του πιθανού λάθους πριν αυτό εκτοξευθεί ως νέο «μαργαριτάρι». Γνωρίσματα, δηλαδή, του σοβαρού πολίτη. Κυρίως, όμως, αναγκαίες ιδιότητες του πολιτικού, ο οποίος θέσει λειτουργεί παραδειγματικά προς όλους…
Η σιγουριά με την οποία περιτυλίγουν τα πρόδηλα λάθη τους οι κυβερνώντες, δυστυχώς υπερβαίνει την άγνοιά τους για τον κίνδυνο που εγκυμονούν. Και η έλλειψη ακόμη και της πιο φυσικής συστολής στην πομπώδη διατύπωσή τους δεν εδράζεται μόνο στον απλό κυνισμό. Η βεβαιότητα του σφάλοντος για την ορθότητα της άποψής του οφείλεται στην αυταρχική και αντιδημοκρατική αντίληψη πως αυτός είναι ο μοναδικός φορέας της αλήθειας! Η τελευταία, άλλωστε, υπάρχει ακριβώς γιατί …βγαίνει από τα δικά του χείλη. Ενώ τα στόματα των υπολοίπων είναι βρώμικα καθώς έρχονται από το γενικώς κακό παρελθόν. Συνεπώς, η δική του έξοδος στις αγορές θα είναι η «καθαρή». Έστω και με αυξημένα επιτόκια, έστω και με αυξημένο χρέος, έστω και με ένα μνημόνιο διαρκείας.
Αναμφίβολα, κάποιοι στην κορυφή της εξουσίας ζουν το μύθο τους -κυριολεκτικά. Ως πομποί και ταυτόχρονα δέκτες ενός ιδιότυπου μυθριδατισμού, γελοιοποιούνται βεβαίως, όταν υπερασπίζονται το ψέμα τους με κωμικές λεκτικές κατασκευές. Αλλά διατηρούν το άλλοθι του «αριστερού Δελαπατρίδη», που επιτέλους «ζει μεγάλες στιγμές» ως υπουργός ή βουλευτής, εξαγοράζοντας την καθημερινή χλεύη με την ευμάρεια του αξιώματος. Κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αυτή η ανερυθρίαστη επανάληψη πρόδηλων ανακριβειών συγκροτεί τον μοναδικό, πλέον, τρόπο επικοινωνίας της κυβέρνησης στο δρόμο προς τις εκλογές. Δρόμο γεμάτο διχαστικές παγίδες, ώστε να κατασκευαστούν εχθροί και τεχνητές απειλές. Αλλά και με μπόλικη ομίχλη, ώστε η σταθερή και θρασεία προβολή της παραπλάνησης να πλασάρεται ως φάρος, τάχα, μιας νέας ελπίδας…
Να εξηγούμαστε: Σε πολιτικό επίπεδο, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν κατηγορούνται μόνο γιατί δεν έπραξαν αυτά που υποσχέθηκαν, αλλά -αντιθέτως- πισωγύρισαν τη χώρα με την ανεπάρκειά τους. Κυρίως είναι υπόλογοι γιατί, κυνηγώντας την εξουσία, οικοδόμησαν ένα τεράστιο κύμα σαθρών προσδοκιών στον κάθε εύπιστο, συκοφαντώντας τον αντίπαλο, που απεδείχθη ειλικρινέστερος και ικανότερος! Και γιατί δηλητηρίασαν την κοινή γνώμη με πλαστά συνθήματα, που έχουν ήδη μολύνει μέρος της κοινωνίας! Αντιστοίχως, σε επίπεδο επικοινωνίας, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν ευθύνονται, απλώς, για διασπορά ημιμάθειας. Αλλά για την συνειδητή επιμονή τους να αρθρώνουν λάθη και ψέματα με ύφος «χιλίων καρδιναλίων»! Και γιατί, γεφυρώνοντας το πλαστό περιεχόμενο με την στομφώδη μορφή του, το μετατρέπουν σε καθημερινή τοξική πολιτική!
Έπονται, λοιπόν, και νέα ατοπήματα σαν της Τήλου, που στο εξής δεν πρέπει να εκλαμβάνονται ως ανέκδοτα. Αλλά ως αποτυπώματα αυταρχισμού, που δεν ορρωδεί έναντι ουδενός -ούτε, καν, της δικής του ανεπάρκειας. Ενός αμοραλισμού που γνωρίζει καλά το λάθος του, αλλά το επαναλαμβάνει πομπωδώς ακριβώς για να το καθιερώσει ως σωστό. Γιατί προτιμά ύπουλα να συζητείται για γκάφες και σαρδάμ, παρά για τα 200 δις που κόστισε στους Έλληνες. Και ποντάρει, βεβαίως, στους σάπιους καρπούς της δικής του σποράς, πριν από μερικά χρόνια: Παθητικούς ακροατές ψεμάτων, στη χώρα όπου «λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω». Εθισμένους καταναλωτές συνθημάτων, στον τόπο όπου «όλα γίνονται». Και κουρασμένους ψηφοφόρους με θολωμένα κριτήρια, στην κοινωνία του «όλοι ίδιοι είναι»…
thetoc.gr