Το άγχος είτε σε κρατάει σε δημιουργική εγρήγορση είτε, αν είναι ανεξέλεγκτο, σε αποσταθεροποιεί, λειτουργώντας παραλυτικά. Η επίδρασή του αποδεικνύεται καταλυτική. Η διαχείρισή του δείχνει αν έχεις αποθέματα αντοχής ή αν σε καταβάλλει.  Στην πολιτική το άγχος μπορεί να σε αφυπνίσει, προκειμένου να προβείς στις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις. Ενδέχεται όμως να σε πανικοβάλει, να σε αποδιοργανώσει πλήρως.

Ο πρωθυπουργός την τελευταία περίοδο εμφανίζει συμπτώματα άγχους – κάθε άλλο παρά δημιουργικού. Οι κινήσεις και οι ενέργειες του το επιβεβαιώνουν. Μοιάζει εκνευρισμένος, μπλοκαρισμένος, ανασφαλής για το κυβερνητικό μέλλον.  Προφανώς, αντιλαμβάνεται τα πολιτικά αδιέξοδά του. Αντανακλαστικά διαθέτει. Το απέδειξε στο παρελθόν. Κορυφαία περίπτωση, η προσαρμοστικότητα που έδειξε τον Ιούλιο του ’15. Μετέτρεψε εν μία νυκτί το «Όχι» του δημοψηφίσματος σε «Ναι». Στη συνέχεια αποδέχτηκε το τρίτο Μνημόνιο, εμφανίζοντας πρωτοφανή μετάλλαξη. Και τέλος, υπολογίζοντας την ευνοϊκή για τον ίδιο συγκυρία προσέφυγε σε εκλογές, παρά τις προγενέστερες δεσμεύσεις του. Οι παραπάνω χειρισμοί του, αν και καιροσκοπικοί και ιδιαιτέρως κυνικοί, αναμφίβολα εξυπηρετούσαν τις προσωπικές του βλέψεις. Και εν τέλει «του βγήκαν».

Τα βέλη, ωστόσο, που διέθετε μέχρι πρότινος η πολιτική του φαρέτρα φαίνεται να εξαντλούνται – σίγουρα πάντως δεν είναι εύστοχα. Αποκαλυπτικό παράδειγμα, η καταβολή του εφάπαξ επιδόματος στους συνταξιούχους. Βλέποντας την ασφυξία στην οποία περιήλθε και τη δημοσκοπική καθίζηση ευελπιστούσε ότι έτσι θα καλλώπιζε το τσαλακωμένο κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Προηγουμένως, μάλιστα, φρόντισε να ανασύρει  τις γνώριμες από το παρελθόν κορώνες εναντίον των δανειστών, πριμοδοτώντας κλίμα αντιπαράθεσης μαζί τους. Ταυτόχρονα προσπάθησε να ενοχοποιήσει την αξιωματική αντιπολίτευση, εγκαλώντας τη για ταύτιση με τον Σόιμπλε, αναγορεύοντας τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών σε σκιάχτρο της Ευρώπης.

Το στραπάτσο που υπέστη σήμανε και το άδοξο τέλος των τακτικισμών του. Η περιβόητη επιστολή του Ευκλείδη Τσακαλώτου προς τους θεσμούς συνιστά άτακτη υποχώρηση. Ακυρώνει τις αντιμνημονιακές πομφόλυγες που λίγες μέρες πριν ξεστόμιζε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Αποκαλύπτει την πλήρη σύγχυση της κυβέρνησης. Την παράδοσή της στον πανικό. Πριν συμπληρώσει δύο χρόνια φαίνεται να πελαγοδρομεί. Το έντονο άγχος του πρωθυπουργού ματαιώνει εν τη γενέσει τους τις όποιες πρωτοβουλίες ανάκαμψης επιχειρεί. Οι τακτικισμοί του δεν αποδίδουν πλέον. Κι αυτό διότι βρίσκεται σε στρατηγικό κενό. Η έλλειψη στρατηγικής εξελίσσεται σε βρόχο για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.