Σε ένα εμπνευσμένο άρθρο-συνέντευξη στο «ΒΗΜΑ» στις 22/12/13, ο Αλ. Παπαδόπουλος επισημαίνει τον κίνδυνο εθνικής καταστροφής αν μέσα στο 2014 δεν επιτευχθεί μία Νέα Μεγάλη Συμφωνία της Ελλάδας και του διεθνούς παράγοντα. Στόχοι η αντιμετώπιση του χρέους, η παραγωγική ανασυγκρότηση μέσω μεγάλων διεθνών επενδύσεων και η κοινωνική συνοχή με ειδική χρηματοδότηση στην Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση και Πρόνοια. Θεωρεί αυτονόητη προϋπόθεση την Εθνική Συνεννόηση για ένα πρόγραμμα εθνικής σωτηρίας.

.

Δυστυχώς, το πολιτικό προσωπικό δεν δίνει σημάδια ανταπόκρισης. Ακόμη και οι λίγοι νοήμονες πολιτικοί που απέμειναν αδυνατούν να υποτάξουν το υπερτροφικό κομματικό ή ατομικό «εγώ» στο συλλογικό καλό. Αγνοούν την πραγματικότητα και επιδίδονται σε έναν ανούσιο αυτιστικό ανταγωνισμό. Σε ένα καλό άρθρο στα «ΝΕΑ» το Σάββατο 21/12, ο Παύλος Τσίμας μίλησε για το «ανεπίδοτο μήνυμα» των ψηφοφόρων που συνεχώς, από τις εκλογές του Ιουνίου 2012 και σε διαδοχικές δημοσκοπήσεις, δίνουν με τα «καθηλωμένα» ποσοστά που δίνουν στα κόμματα το ίδιο μήνυμα. «Αλλάξτε παράσταση, ύφος, έργο, συνθήματα και προπαγάνδα». Είναι σαν να λένε «συνεννοηθείτε» για να σώσετε τη χώρα.

.

Η κατάσταση είναι αδιέξοδη. Ο κυβερνητικός συνασπισμός φθίνει, καθώς δεν ανανεώνεται σε ιδέες και πρακτικές, αλλά επιδίδεται στο απεχθές έργο της συρρίκνωσης της χώρας εν λειτουργία. Ελπίζει να αποβάλει τα άρρωστα μέλη, αγνοώντας ότι όλο το σώμα που έχτισε στην 30ετία 1980-2010 είναι άρρωστο. Η αντιπολίτευση, χτισμένη από τα ίδια άρρωστα υλικά, νομίζει ότι αρκεί το νέο «όνομα» για να παίξει ένα καλύτερο έργο. Στο τέλος του 2013, οι ζωτικοί χυμοί του δέντρου φεύγουν, άλλοι για δουλειά στο εξωτερικό και άλλοι για ασφάλεια σε ξένες τράπεζες. Οι ελάχιστες εφεδρείες, γερασμένες, δεν πείθουν, καθώς δεν έχουν φωνή.

.

Η μόνη ελπίδα είναι να αντιμετωπίσουμε όλοι κατάματα την κατάσταση. Αντί να φτύνουμε στον κόρφο μας, ας δούμε το τέρας κατάφατσα. Οι κυβερνώντες θα δουν ότι τα μυαλά που την κατέστρεψαν δεν σώνουν τη χώρα. Οι επίδοξοι σωτήρες, αν πάψουν τα παραμύθια, θα δουν τον κόσμο όπως είναι. Κυρίως, ας αντιληφθούν και οι δύο ότι όταν ο κόσμος βγει στους δρόμους, οι σημερινές προθέσεις δεν θα αρκούν. Στο έργο που θα παίζεται τα Χριστούγεννα του 2014 θα είναι όλοι πρωταγωνιστές και εμείς στο ακροατήριο. Ελπίζω στη σκηνή και όχι στην αγχόνη.

.

* Δημοσιεύτηκε στο Εθνος 27/12/1013